zondag 6 december 2015

Gember-kerstkoekjes 2015



De grote receptenzoektocht is weer begonnen! Yeah december! Op zoek naar het ideale voorgerecht en een spectaculair dessert voor komende Kerst. Zondagavond ongegeneerd met mijn neus in de kookboeken en kersttijdschriften. Heerlijk! Eigenlijk stiekem ook om een goed kerstkoekjes-recept te vinden, want deze week mogen we weer los op school: in de klas van jongste dochter aan de slag met uitleg over kilo's, ponden, grammen, bloem, suiker en weegschalen. Elk jaar weer gehannes met die oventjes op school, dus als 't daar lukt... wordt dit de nieuwe generatie 'Heel Holland Bakt' bakkertjes! Tijdens het zoeken kwam ik een recept voor gember-kerstkoekjes tegen dat ik ooit voor een andere website schreef die niet meer bestaat. Ik weet nog niet of we dit recept gaan gebruiken in de klas, maar ik ga deze koeken zelf zeker nog maken deze decembermaand. En ik deel het recept graag nog een keer hier op mijn eigen blog. Past precies bij de overgang tussen Sint & Kerst en met een lintje er doorheen ook nog in te zetten als kerstboomversiering. Laat die boom maar komen!

Recept: gember-kerstkoekjes
Ingrediënten:
140 g zachte ongezouten roomboter
250 g bloem
30 g zelfrijzend bakmeel
120 g bruine basterdsuiker
80 g donkere stroop
1 ei
1 el gemberpoeder

1 el kaneel
halve tl kruidnagelpoeder
halve tl nootmuskaat
klein snufje zout


Voor de decoratie:
1 eiwit
130 g poedersuiker
wat citroensap
 

1. Verwarm de oven voor op 180º graden (165º hetelucht). Bekleed twee bakplaten met bakpapier.
2. Klop de boter samen het de suiker tot een romig mengsel.
3. Giet de stroop bij het mengsel en voeg het ei toe. Mix alles goed door elkaar.
4. Voeg de bloem, het zelfrijzend bakmeel, de specerijen en en zout toe en meng alles met behulp van een spatel door elkaar. Kneed het deeg nog even na met je handen en wikkel het in plastic folie. Leg het weg in de koelkast en laat het deeg er 15 minuten koud worden.
5. Rol het deeg uit tussen twee grote vellen bakpapier, zodat een grote lap van ongeveer een halve cm dik ontstaat en steek met behulp van wat vormpjes koekjes uit. Ik koos er voor om grote harten en bloemen uit te steken.
6. Plaats de koekjes op de bakplaat en zet ze nog even terug in de koelkast om extra koud te worden (daardoor lopen ze als het goed is minder snel uit tijdens het bakken).
7. Haal ze er na een minuut of 10 uit en plaats de bakplaten in de oven. Bak de koekjes in ongeveer 10 minuten in de hete oven, haal de koekjes eruit en laat op de plaat afkoelen. Leg de daarna op een rooster om nog wat te drogen.
8. Maak ondertussen het glazuur (let op! gemaakt van rauw eiwit, dus niet zo geschikt voor kinderen) door het eiwit op te kloppen en het citroensap samen met de suiker toe te voegen. Klop het mengsel flink door tot het glanst. Gebruik een klein spuitzakje om de koekjes te decoreren met het glazuur.




vrijdag 4 december 2015

Momenten delen





Ik had mijzelf een duidelijk doel gesteld dit jaar: uitzoeken hoe ik mijn energie zo juist en goed mogelijk kan inzetten. Uitvogelen waar ik blij van word en wat bijdraagt. Richting geven. Er veranderde het een en ander, ik was bij vlagen behoorlijk onzeker en vond het moeilijk om te bepalen waar ik mij op wilde richten. Bepaalde werkzaamheden verdwenen naar de achtergrond, maar er kwam ook meer voor terug. Meer ruimte om te werken aan de wens om momenten vast te leggen. Via foto, video, tekst en tekentablet. Momenten van mijzelf, momenten van anderen en collectieve gebeurtenissen waar wij allemaal deel van uitmaken. Ik gooide balletje voor balletje op en jongleer nu - aan het einde van dit jaar - met een heel arsenaal! Was dat de bedoeling?!? Geen idee (maar het voelt in ieder geval goed)!

Het is geweest! En hoe!

Voor mijzelf is het moment vatten een manier van loslaten. Dat klinkt paradoxaal, vastleggen om het los te kunnen laten. Maar accepteren dat iets voorbij is en vervlogen, vind ik moeilijk. Dat kan ik pas doen als ik het gevoel heb dat ik het moment bewust heb beleefd. En beleven, gaat bij mij door een moment te isoleren en het op een voetstuk te plaatsen. Het voetstuk biedt troost. Ok, het is voorbij, maar het is geweest! En hoe! Het moment delen met anderen maakt het extra doorleeft. Een gedeelde blik verbindt. En die verbinding voelt als de essentie.

Misschien heb ik dit jaar wel geleerd dat ik die momenten niet alleen wil maken om ze vast te kunnen houden, maar juist om te proberen die verbinding tot stand te brengen. Door het moment te delen. Samen beleven. Volgend jaar wil ik verder gaan op deze ingeslagen paden en hoop samen met jullie te beleven wat er op ons pad komt! Samen beleven wat er op ons bord ligt, wat er in de keuken gebeurt, welke plekken we bezoeken en waar ons hart sneller van gaat kloppen!

Om te beginnen deel ik hier graag mijn video ‘A foodie in Modena’!


maandag 9 november 2015

Verval

Een van mijn tekeningen. Dit is een deur in de Franse stad Autun, waar ik voor viel vanwege het kante gordijntje dat erachter hing. Het was een enorm priegelwerk om de gordijntjes te tekenen. Toen ik afgelopen herfst terug was in Autun liep ik door de straat waar dit huis staat en zag ik dat de gordijntjes waren vervangen door een nieuwe, modernere variant. Niet perse mooier. Geef mij dit vervallen exemplaar maar. Want in verval schuilt nostalgie en de mogelijkheid erbij weg te dromen.

woensdag 21 oktober 2015

Herfst 2015



Herfst. De verandering hangt in de lucht en dwarrelt blad voor blad naar beneden. Deze week rende ik even weg van het normale leven en dompelde mij onder in een zee van oker geel, fel rood, paars en bruin. Gewoon om mijn gedachten te verzetten en nieuwe plannen uit te werken. Herfst opsnuiven in Franse bossen, staren naar de schoorsteen, waar de laatste uil uit het nest nog elke avond om zijn moeder piept (die af en toe nog even langs vliegt om te laten zien hoe dat vliegen er nou uitziet....het uilskuiken snapt er nog niets van). Door wijntjes te drinken en zware chocoladetaart te eten. Met kweeperen-botercrème en walnoot. Deze herfst is mooi;-)




Recept: Chocoladecake met een topping van kweeperen-botercrème en walnoot

Ingrediënten voor de cake:
150 g zachte roomboter
200 g rietsuiker
2 eieren
200 ml yoghurt
300 g speltbloem
1 pakje bakpoeder
een halve theelepel zuiveringszout
30 g cacaopoeder

Voor de topping:
125 g roomboter
125 g kweeperenjam
30 g fijngemalen walnoot
20 g grof gehakte walnoot
20 g geschaafde pure chocolade

1. Verwarm de oven voor op 180º (160º hetelucht).
2. Maak het cakebeslag. Klop de boter en de suiker in een mengkom tot een romig geheel.
3. Klop de eieren er doorheen.
4. Voeg de yoghurt toe en mix alles goed oor elkaar.
5. Zeef daarna de speltbloem, het zuiveringszout, de cacao en het bakpoeder boven de kom en vouw het door het mengsel.
6. Schep het beslag in een beboterde bakvorm.
7. Bak de cake in ongeveer ongeveer 45 minuten goudbruin en gaar. Haal uit de oven en laat volledig afkoelen.
8. Maak de botercrème door de zachte boter, de jam en de fijngemalen walnoot door elkaar te mengen met een mixer.
9. Smeer de botercrème uit over de afgekoelde bovenkant van de taart. Verdeel de geschaafde chocolade en gehakte walnoten over de botercrème.

zaterdag 17 oktober 2015

Over Sara Kroos & taart!



Afgelopen week verscheen het boek ‘Als ik het niet kan, kun jij het ook’. Een boek vol komische en persoonlijke verhalen van Sara Kroos, met recepten van Francis van Arkel. Een mooi kookboek met fijne recepten voor taartjes die thuis goed te maken zijn. Het boek staat vol prachtige foto’s en ligt nu in de winkels! Ik mocht bij de feestelijke boeklancering aanwezig zijn, taartjes eten en met Sara praten over een gedeelde passie: liefde voor taartjes!

Eerlijkheid. Daar draait dit boek om. Volgens Sara is ze zelfs misschien wel een beetje te eerlijk geweest bij het maken van dit boek. Maar dat maakt het juist zo heerlijk! Het is alsof je aanschuift bij een vriendin die openhartig haar hart lucht over haar strijd tegen de kilo’s, maar gelukkig wel op de humoristische manier die Sara Kroos zo eigen maakt. Aan de keukentafel schotelt ze je taartjes voor die je niet zal kunnen weerstaan. Goedbedoeld, want ze wil je graag verwennen en geeft je grote punten zelfgemaakte taart of, nog beter, een speciaal gelegenheidstaartje omdat ze gewoon heel goed is in het vertalen van het dagelijks leven in mooie zoete gebakjes. Taartjes met een symbolische lading, speciaal voor liefdesverdriet, ontslag, een burn-out of een afscheid. Eigenlijk leent elk moment zich wel voor taart;-) 



Sara geeft waar ze zelf blij van wordt, in de hoop dat het (stiekem) bij zal dragen aan andermans geluk, of in ieder geval aan het maken van een memorabel moment. Taart kan dat, zeker als het gemaakt is door iemand die het met liefde klaar maakt. Het boek gaat over Sara’s eigen kijk op de manier waarop ze zich al jaren gelukkig probeert te voelen. Maar als je goed luistert naar haar verhaal snap je de overeenkomst tussen het gelukkig zijn met afvallen aan de ene kant en het eten van heerlijke taartjes aan de andere kant. Het zit hem in haar kracht geraakt te worden en te raken. Als je je zo openstelt komt de wereld bij vlagen hard binnen (en is het tijd voor taart, gewoon omdat de dingen soms vervelend of soms heel fijn zijn) of kun je de wereld juist krachtig aan en is het tijd om taart uit te delen aan anderen. Ik denk dat het schommelen van haar gewicht meer laat zien dan haar liefde voor eten alleen. Het laat zien dat ze lief is en stoer & krachtig.  




Francis van Arkel & Sara Kroos tijdens de presentatie van het kookboek!


Deze week bakte ik de Bourgondiër uit het boek van Sara, speciaal voor mijn eigen jarige Bourgondiër. Een appeltaartje met amandelspijs, kaneel en speculaaskruiden. Als je het mij vraag, het perfecte taartje voor deze tijd van het jaar!


maandag 12 oktober 2015

Frisse blik


Noem het een nazomerse dip, of een overload aan prikkels. Cocoonen en opladen maar! Want wat krijg je een hoop informatie binnen. Mooie en minder fijne berichten, 'hoofdvervuiling' en inspirerende mededelingen. Vooral gewoon erg veel. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik dat allemaal prima aankan;-) Even niet dus, maar na een mini-time-out ben ik weer in de running. 

Het mooie aan zo’n pas op de plaats is het ontdekken en terugvinden van dat waar je blij van wordt. Bij mij is dat toch echt het bijzonder maken van de gewone momenten. Door feestelijke taartjes op doordeweekse dagen, door dansjes in de keuken met mijn meiden tijdens het koken, door het vastleggen van alles wat vergankelijk is en herinneringen maken. En daar ga ik voorlopig mee door! Een zoektocht. De poëzie tussen de regels zoeken, het geluk vinden tussen alledaagse voorwerpen en dat geluk op een voetstuk plaatsen. Er is veel om blij mee te zijn als je het kan zien, veel om geraakt door te worden. Ik maakte tekeningen om te kijken of ik vast kan leggen wat ik mooi vind. Het oude station van Houten, de bloemen van de Agapanthus, of het kanten gordijn achter een vervallen deur in een Frans straatje.



De komende tijd wil ik me meer dan ooit richten op die zoektocht. Ik wil vastleggen wat mij raakt en in beeld brengen hoe anderen geluk proberen te vatten en hoop dat te kunnen delen. Er bestaat geen formule, maar misschien kunnen we wel wat van elkaar leren? Over hoe wij betekenis geven aan de brei aan informatie die ons dagelijks wordt voorgeschoteld. Wat haal je eruit, wat raakt je? Over de manier waarop we tegen de dingen aan kunnen kijken. Om te vatten wat bijzonder is of bijzonder maken wat voor lief wordt genomen. Om geraakt te worden en echt te zien waar we aan voorbij razen.





Recept: Een (makkelijk) feestelijk taartje voor een doordeweekse dag - clafoutis met frambozen

Ingrediënten:
1 kant en klaar pak bladerdeeg (bijvoorbeeld van Tante Fanny)
1 blik met halve perziken
150 ml slagroom
1 vanillestokje
1 ei
1 eierdooier
40 gr fijne suiker
1 bakje mooie frambozen (vers of ontdooid uit de vriezer)
een handvol blauwe bessen

Ook nodig: steunvulling (bijvoorbeeld rijst of bakbonen)

1. Verwarm de oven voor op 180º C. Beboter een taartvorm en bekleed met bakpapier. Plaats het bladerdeeg in de taartvorm, prik eventueel nog wat gaatjes in de bodem van de taartbodem zodat deze straks niet omhoog komt en leg daar weer een vel bakpapier bovenop. Vul de vorm met de steunvulling en plaats de taartvorm in de oven. Bak het deeg ‘blind’ in tien minuten. Haal de vorm uit de oven, verwijder de steunvulling (voorzichtig) en de bovenste laag bakpapier. Je hebt nu een mooie taartvorm die al iets is voorgebakken. 
2. Laat de vorm afkoelen, terwijl je de de room met het merg van het vanillestokje samen met de leeggeschraapte vanillestokjes in een pannetje opwarmt tot net tegen het kookpunt. Draai het vuur uit en laat het geheel 30 minuten staan trekken. Verwijder dan het vanillestokje uit de room. 
3. Klop het ei, de eierdooier en de suiker door elkaar in een kom. Klop het warme slagroom/vanillemengsel door het ei/suikermengsel.
4. Verdeel de halve perziken over de bodem van de taart. Strooi nonchalant met de blauwe bessen en de helft van de frambozen, zodat de bodem van de taart mooi bedekt is met het fruit. 
5. Giet het ei/roommengsel over de vruchten.
6. Bak de taart in 35-40 minuten in de oven. Laat de taart wel even afkoelen voordat je ‘m serveert. Strooi er nog wat frambozen over en eventueel wat poedersuiker. Heerlijk op een saaie maandag;-)


maandag 7 september 2015

Tarte taart An bij Bag&Buy




Afgelopen vrijdag spraken vriendin M en ik af in Utrecht. Om een nieuwe verpakkingsvrije foodstore van dichtbij te gaan bekijken. Bag&Buy in de Twijnstraat. We wisten niet dat de winkel, uitgerekend op deze dag, feestelijk zou worden geopend. Met je neus in de boter vallen zeg maar. We werden enthousiast verwelkomd, snoepten van chocolaatjes die gezoet zijn met stevia (lekker!), dansten een dansje op muziek van een leuke liveband en keken onze ogen uit. Mooie producten die je op een leuke manier (in potten, papieren zakjes of zelf meegebrachte potjes) mee naar huis kunt nemen. Ik ben erg blij met deze nieuwe winkel. Ben ook enthousiast over het assortiment. Veel van de producten zijn biologisch en het zelf bepalen van je hoeveelheden zorgt voor een nieuwe manier van winkelen!

In een poging mijn footprint wat kleiner te maken, let ik tegenwoordig op wat ik koop. Om het systeem van zakjes en tasjes heen laveren is nog best een klus. Want al kook ik al jaren niet meer uit pakjes, bepaalde dingen zitten toch in een verpakking. Bij Bag&Buy kun je nu terecht voor diverse soorten meel, bloem, suiker, kruiden, snoep, gedroogde vruchten, pasta’s, olie, wijn en honing (en nog veel meer) zonder dat er een verpakking omheen zit. Mooi! Mijn voorgeprogrammeerde systeem ging wel meteen haperen bij het zien van de diverse soorten rijst en pasta’s. Nu had ik geen verpakking meer waarop staat hoe lang het geheel moet worden gekookt! Maar gek eigenlijk dat je je daar zo door kunt laten leiden. We zijn ons gevoel voor logica kwijt geraakt met de komst van verpakkingsmateriaal. Dus gewoon koken en na een aantal minuten even testen of de pasta gaar is. Is natuurlijk ook gewoon een optie. Terug naar gevoel & met een gerust hart, want ook al lijkt het maar een kleine bijdrage... alle beetjes helpen! 

Benieuwd? Ook 'samen minder afval' maken? Kijk op: bagandbuy.nl
Of kijk hier naar de uitzending van RLT over de opening van Bag&Buy (voor de oplettende kijker... het achterhoofd van vriendin M & mijn hand met een potje kokosbloesemsuiker komen ook nog even in beeld! Almost famous;-))







Recept: Pakjesloze thee met honing en salie-snoepjes
Deze week geen taart, geen baksels, maar een mooi zero-waste moment om van te genieten!

Ingrediënten:
Een paar takjes munt uit eigen tuin
Wat bloemenhoning (Bag&Buy)
Gekookt water
Salie-snoepjes

1. Kook wat water en giet het in een mooie theekop met daarin de takjes munt.

2. Zoet met honing en serveer met een berg salie-snoepjes;-)


maandag 24 augustus 2015

Every summer has its own story...




Stilte
De zomer is voor reflectie. Even pas op de plaats om een blik te richten op dat waar je het hele jaar mee bezig bent. Dit jaar begon de zomer vroeg, trokken we er voor het eerst in jaren weer eens op uit met een tent en belandden we op plaatsen waar het bijna te heet was om te denken. Terwijl ik juist van te voren had voorgenomen eens goed na te denken over het voorbijrazende leven, de invulling die ik er aan wil geven en alles wat daar organisatorisch bij komt kijken. Onhaalbaar plan bij +35 graden (in Noord-Frankrijk!). Niemand binnen ons gezin functioneert nog boven de 25 graden, dus had ik mijn handen en hoofd al vol aan het aandragen van flesjes water en af en toe een zoute knabbel om niemand flauw te laten vallen! Deze verplichte stilte in mijn hoofd bracht eigenlijk precies wat ik nodig had. Mooi hoe de zaken soms gewoon voor je worden geregeld;-)

Interactie
Na een tussentijds tripje terug naar Nederland om ons nieuwe nichtje te bewonderen, keerden we voor een tweede keer naar la douce France. Voor het eerst in 12 jaar ging ik terug naar de plek waar ik alle zomers van mijn jeugd heb doorgebracht: Chateau de Chanteloup. We vierden dat het landhuis 200 jaar oud is, dronken wijn met familie & vrienden, ik sprak mensen die ik jaren niet had gesproken en het leek of de tijd stil had gestaan. Of toch niet helemaal... het was mooi om te zien hoe iedereen ouder was geworden. Ouder, soms wijzer, altijd met meer bagage dan jaren geleden (en dan heb ik het niet over koffers). Misschien lette ik er meer op dit jaar. Het mooie aan deze plek is het gegeven dat het niet veel uitmaakt wat je in het dagelijks leven doet, of wat je probeert te doen. Er gewoon zijn is al genoeg. Fijn inzicht. Het draaide er om energie. Soms kun je het delen, soms niet. Soms deel je het zonder dat je het door hebt, soms krijg je meer dan je verwacht had. In het bijzondere zomerlicht dacht ik te zien dat het leven draait om liefde, daarnaast verdriet, soms angst, maar altijd weer hoop. En in de interactie tussen mensen kan soms de mooiste energie ontstaan. ‘Every summer has its own story’ las ik ergens aan het begin van deze zomer (om precies te zijn: op het t-shirt van een vriendin die een heel bewogen zomer heeft gehad). Voor mij draaide het om het krijgen van nieuwe inzichten... eerst door de stilte, daarna door de drukte temidden van mensen die ik had gemist en mijn familieleden die ik graag om mij heen heb!




Thuis kwam ik tot het inzicht dat ik helemaal niet zoveel hoef om te gooien als ik eerst dacht. De tijd raast toch wel door. Stilte en interactie. Alles op zijn tijd. Zakelijk gezien wil zeker wat nieuwe dingen uitproberen maar daarnaast wil ik vooral de (gewone) momenten vieren, want die maken het geheel!





Om deze week nog een mooi momentje in te lassen, maakte ik een superchique ijstaartje met behulp van een makkelijk AllerHande recept. Ik hou wel van ‘fake it till you make it’, en aangezien de Tiramisu net niet helemaal lukte doordat hij niet genoeg op wilde stijven (misschien omdat ik de likeur vervangen had door sinaasappelsiroop met een beetje water zodat mijn kinderen ook mee konden eten?), was er iets van ingrijpen nodig om nog iets feestelijks op tafel neer te kunnen zetten. Met een ijswafeltje als bodem, een opmaak-ring en de vriezer tover je deze zomerse Tiramisu om tot een mooi semifreddo ijstaartje! 

Recept: Zomers semifreddo ijstaartje met zomerfruit (Chique met behulp van de AllerHande)
Ingrediënten:
24 lange vingers
150 ml sinaasappelsiroop met water
250 ml slagroom
2 el suiker
250 g mascarpone (zachte roomkaas)
125 g frambozen (diepvries)
zomerfruit voor decoratie
vier ronde ijswafeltjes (te koop in de supermarkt)

Ook nodig: vier opmaak-ringen
huishoudfolie

1. Week de lange vingers in een ondiepe schaal en besprenkel met de aangemaakte siroop. 
2. Klop de slagroom en suiker stijf met een mixer.
3. Klop de mascarpone tot een romige zachte massa en spatel de slagroom erdoor. 
4. Voeg de bevroren frambozen door het mascarpone/slagroommengsel. 
5. Leg de ijswafel op een platte ondergrond. Plaats de opmaakring op de wafel en ‘stans’ de ring door de wafel, zodat de bodem van de ring gevormd wordt door de wafel. Vul de ring met de tiramisu met behulp van twee lepels. Druk de bovenkant iets aan. Het is niet erg als de lange vinges verdeeld worden over het torentje en niet allemaal aan de onderkant zitten. Dek af met huishoudfolie.
6. Plaats de ringen in de vriezer. Na een paar uur heb je een prachtig ijstorentje.
7. Decoreer met vers zomerfruit.

Maak je liever tiramisu, kijk dan hier op de site van Albert Heijn voor het originele recept uit de AllerHande: http://www.ah.nl/allerhande/recept/R-R1186040/tiramisu-met-nectarine-frambozen-hazelnoot

dinsdag 30 juni 2015

Zomerse appel-bramen cakejes



Het is zomer! Tijd voor taartjes met fruit! Het beslag voor deze cakejes is eigenlijk al behoorlijk onweerstaanbaar. Ik trotseer altijd alle alarmbellen in mijn hoofd (‘rauw ei’, ‘gevaarlijk’, ‘vast niet goed voor je’) en kan het niet laten om stiekem van het beslag te snoepen. Heel soms vind ik het beslag nog lekkerder dan het eindresultaat. Ik ben dan ook gek op ijs met cookie dough of ijs met de smaak van citroentaart. Misschien is de komende tropisch warme week wel een goed excuus om de ijsmachine uit de kast te halen. Dan probeer ik of er ijs te maken is met dit beslag. Voor de veiligheid zal ik dan gepasteuriseerd eiwit en eigeel gebruiken, anders zijn we hier meteen gevloerd tot begin september-).



Recept voor een appel-bramen cakejes
Ingrediënten:
vier zoete appels
200 g zelfrijzend bakmeel
180 g suiker
3 eieren
200 ml volle melk
100 g boter
1 citroen
kaneelpoeder (voor door het beslag)
(gele) frambozen en zoete bramen
poedersuiker en een flinke snuf kaneelpoeder om de cakejes mee te bestrooien

1. Verwarm de oven voor op 180º (165º hetelucht).
2. Rasp de citroen en bewaar de citroenrasp in een apart schaaltje. Pers de citroen uit.
3. Schil de appels en snijd ze in dunne partjes. Leg de partjes in het citroensap, zodat ze
niet verkleuren en knapperig blijven.
4. Klop de eieren los met de suiker en blijf mixen tot het geheel luchtig en romig wordt.
5. Smelt de boter op laag vuur (niet laten koken!) en giet de warme boter bij het
eimengsel. Mix de citroenrasp, het zelfrijzend bakmeel en een theelepel kaneelpoeder
door het eimengsel en voeg dan langzaam de melk toe aan het beslag (dit is het
moment om even stiekem te proeven;-)).
6. Voeg de appels en citroensap toe aan het beslag en giet het geheel in een beboterde en
met bloem bestoven bakvorm. Je kunt een springvorm van ø24 cm gebruiken, of het
beslag verdelen over kleinere bakvormpjes. Bak de grote cake in ongeveer 60 minuten
in het midden van de oven gaar en bak kleinere cakejes tot ze mooi goudbruin zijn (ik
bakte mijn exemplaren in een half uurtje gaar).
7. Laat de cakejes afkoelen. Decoreer ze met de bramen & frambozen en bestrooi met

poedersuiker en wat kaneel.

donderdag 11 juni 2015

Lodewijk Napoleon, Hortense & een verhalenwedstrijd


Mijn eigen Hortense;-)

Yesss! Ik heb de derde prijs gewonnen met mijn verhaal! Een paar weken geleden las ik een oproep van het Utrechts Landschap om vooral mee te schrijven in een verhalenwedstrijd waarbij je je moest laten inspireren door de Kromme Rijn. Die stroomt ongeveer door mijn achtertuin. Een mooi moment om me er eens te verdiepen. Ik had altijd al willen uitzoeken wat Napoleon hier nou eigenlijk deed. Ik had er vaag iets over gehoord en bleef me maar verbazen over het gegeven dat die man op alle plekken tegelijk leek te zijn geweest. Parijs, Corsica, Moskou, Waterloo... en dan ook nog hier op landgoed Amelisweerd? Nee, toch niet. Dat bleek zijn broer Lodewijk Napoleon te zijn geweest. Een beetje een deceptie totdat ik meer te weten kwam over deze man. Hij bleek een goede vent met een gebroken hart en een bemoeizuchtige broer. Genoeg inspiratie voor een verhaal (dat slechts in 800 woorden mocht worden geschreven)! Ik liet Lodewijk een brief schrijven. Ik hoop het verhaal terug te zien in een publicatie van het Utrechts Landschap, maar wil 'm ook graag delen met jullie! Deze week dus geen taart, maar een stukje (Franse) liefde;-)


De acht van Lodewijk Napoleon 

Van 1808 tot 1810 behoorde het landgoed Amelisweerd toe aan Lodewijk Napoleon Bonaparte, de jongere broer van keizer Napoleon I. De op Corsica geboren telg uit de Bonaparte dynastie werd door zijn grote broer uitgehuwelijkt aan diens stiefdochter Hortense de Beauharnais en benoemd tot koning van Holland. Lodewijk Napoleon sloot het land in zijn hart en probeerde veel te betekenen voor het Nederlandse volk. Hij hielp de armen maar verbleef zelf graag in mooie landhuizen en paleizen. Zijn plannen voor het landgoed Amelisweerd waren groots, maar hij verbleef er slechts acht dagen. Waarom? Zijn oudste zoon was overleden en zijn vrouw woonde in Frankrijk. Misschien overdacht hij op het landgoed zijn leven en schreef hij een brief aan zijn vrouw, in een poging hun ongelukkige huwelijk te redden? Tevergeefs, want zijn vrouw zou nooit meer naar Nederland komen. Speelde zijn verdriet hem parten?


Voorjaar 1808, Amelisweerd, Utrecht, Holland

Aan mijn vrouw Hortense,

In een laatste poging nader tot elkaar te komen, schrijf ik je deze brief. Ik kan niet leven met de gedachte een heel koninkrijk te kunnen redden, maar mijn eigen huwelijk te laten eindigen in een farçe. De huwelijkse staat heeft ons niet gebracht wat wij ervan verwachtten. Hoewel ik nooit iets heb begrepen van jouw aversie tegen dit mooie kleine land, respecteerde ik jouw wens om Frankrijk te verkiezen boven mijn koninkrijk. Ik heb je laten terugkeren naar Parijs, waar jij jouw leven leidt. Maar de afstand die gelegen is tussen onze verblijven, toont pijnlijk aan hoeveel wij van elkaar verwijderd zijn. Een huwelijk als het onze, gearrangeerd door mijn broer Napoleon, vergt inzet en aandacht om draaglijk te worden. Had ik meer kunnen doen om jou gelukkig te maken? 
Ik schrijf je vanaf mijn nieuwe buitenplaats Amelisweerd, bij Utrecht. De avond is gevallen. Langs de waterkant van de Kromme Rijn kwaken kikkers. Een merel heeft zojuist haar laatste lied gezongen. De belofte van zomer hangt al in de lucht, maar de avonden zijn nog fris. Ik zit in de deuropening van het kleine landhuis en word overvallen door een gevoel van dankbaarheid. Dankbaar voor de jaren die ik, in de schaduw van mijn broer, als koning van dit land heb mogen dienen. Dankbaar voor de kansen die ik kreeg het volk te overtuigen van mijn oprechte bedoelingen. 

Op last van mijn broer werd ik koning van Holland, maar de Hollanders hadden het graag anders gezien. Zij verachten bemoeizucht van de Franse Keizer. De Hollanders beslissen liever zelf. Ik moest hun harten veroveren door daadkracht en ijver. Ik moest hen overtuigen van mijn interesse in het land. Ik bezocht zieken en armen, hielp bij de Leidse buskruitramp en heb alle uithoeken van het land bezocht. Mijn interesse was niet vanzelfsprekend. In eerste instantie wilde ik geen koning worden van dit land. Het vooruitzicht te moeten werken als ondergeschikte van mijn broer leek mij een onwenselijke positie. Maar door zijn onverbiddelijkheid heb ik mij moeten schikken in mijn lot. Een lot dat ik naar mijn hand heb willen zetten door mijn rol als connétable van het Franse keizerrijk niet als mijn voornaamste taak te zien, maar altijd het belang van het volk van Holland voor ogen te houden bij mijn handelen. Dit heeft veel wrijving veroorzaakt tussen mij en mijn broer. Hortense, als je hier langer was gebleven had je kunnen begrijpen waarom ik Holland in mijn hart sloot en had je kunnen ervaren hoe bijzonder mooi dit land is. Het vlakke landschap met zijn meanderende rivieren, oeverwallen, de vruchtbare akkers en de vele slootjes. Het land bestaat haast enkel uit water, maar de slimme Hollanders weten er raad mee. 

Van deze buitenplaats wil ik mijn nieuwe koninklijke residentie maken. Er is genoeg ruimte voor mijn manschappen op Nieuw-Amelisweerd en zelf ben ik gecharmeerd van het landhuis op Oud-Amelisweerd. In dit landhuis zal ik ook kamers inrichten voor jou en jouw gevolg. Ik hoop je hier te mogen verwelkomen, zodat wij weer in elkaars nabijheid kunnen leven. Het kind dat je draagt kan in Holland geboren worden en ook voor onze andere zoon Napoleon Lodewijk is genoeg ruimte. Hij kan zich vermaken in de bossen rond het landhuis en varen over het water dat langs het landhuis stroomt. 

Ik ben je dankbaar voor de zoons die je me schonk en voor het kind dat spoedig komt. Laten we de verbondenheid die wij voelden toen onze oudste zoon Napoleon Karel vorig jaar overleed, vasthouden en verdiepen. Kom bij mij wonen. Men noemt mij hier in Holland ‘Vader der Ongelukkigen’. Hortense, laat mij dit ongelukkige huwelijk redden. Geef mij de kans jou hier op Amelisweerd te laten zien dat Holland ons de ruimte biedt ons huwelijk krachtiger en liefdevoller te maken. Laten wij samen onderdeel uitmaken van dit prachtige land.


Sincèrement, Lodewijk 



donderdag 28 mei 2015

Ondertussen op de akker...




Terwijl ik een bezig was met het schrijven van ‘een Frans feest- deel 2’, werd mijn aandacht getrokken door een zoemend geluid. Het geluid van een traktor. En dat kan maar een ding betekenen hier in het midden van deze Vinex: we hebben nog een zomer voor de boeg met een onbebouwd veld voor de deur! Onbebouwd zonder woningen, maar met tarwe of maïs als een wuivende massa natuur. Tegenhanger van de rode baksteen die het veld omringt. Een jonge jongen bestierde de traktor en ploegde de inmiddels verwilderde toendra om tot akker. Aan de rand van het veld stapte de oude boer van zijn fiets, liep dwars door de berm het omgeploegde land op, hurkte om wat aarde tussen zijn vingers te nemen en er aan te voelen. Hij keek tevreden. Dat lijkt magie voor een stadsmens. 

Voorgaande jaren hoopte ik tegen beter weten in op een vruchtbare grond voor aardbeien, boontjes of desnoods hennep (heel gezond;-)). Er kwam altijd maïs of tarwe. Nu ben ik blij met wat er maar komt (alhoewel ik geen voorstander ben van ui of spruitjes - kanttekening voor de boer). Ik was dit jaar bang dat het afgelopen zou zijn. Het was immers al eind mei! Zou er dan toch echt gebouwd gaan worden op dit laatste open stuk? Het gezoem van de traktor bracht duidelijkheid; we hebben nog een mooie zomer voor de boeg! Het geluid van de wind door het maïsveld of de ondergaande zon op het goudgele koren. Deze akker is een mooi cadeau waar ik weer van mag genieten! De zomer is in aantocht! 

Mijn nieuwe liefde: tekenen met inkt!



Recept: Chocoladecake met rabarber en amandel topping

Ingrediënten voor de cake:
150 g zachte roomboter
200 g rietsuiker
2 eieren
200 ml yoghurt
300 g speltbloem
1 pakje bakpoeder
een halve theelepel zuiveringszout
30 g cacaopoeder

Voor de topping:
3 stengels mooie rode rabarber
50 g rietsuiker
30 g gemalen amandel met vlies of pecannoten
30 g geschaafde blanke amandel
4 eetlepels speltbloem
1 flinke snuf kaneel
50 g gesmolten roomboter

1. Maak eerst de topping, zodat je straks alles snel de oven in kan schuiven! Was de rabarber en snij de stengels in kleine blokjes. Zet de rabarberblokjes even opzij.
2. Meng de 50 g rietsuiker met de amandel, 4 eetlepels speltbloem, een snuf kaneel en 50 gram gesmolten roomboter. Zet dit mengsel ook even aan de kant.
3. Verwarm de oven voor op 180º (160º hetelucht).
4. Maak het cakebeslag. Klop de boter en de suiker in een mengkom tot een romig geheel.
5. Klop de eieren er doorheen.
6. Voeg de yoghurt toe en mix alles goed oor elkaar.
7. Zeef daarna de speltbloem, het zuiveringszout, de cacao en het bakpoeder boven de kom en vouw het door het mengsel.
8. Schep het beslag in een beboterde bakvorm.
9. Verdeel de stukjes rabarber over de cake druk ze een klein beetje aan. Strooi de topping over de bovenkant van de cake.

10. Bak de cake in ongeveer 50 minuten goudbruin en gaar.

dinsdag 26 mei 2015

Frans kinderfeestje met Franse tricolore-taartjes



Dus je hebt een mini-francofiel in huis rondlopen die een Frans feestje wil om haar verjaardag te vieren... Tsja, daar zeg je natuurlijk geen nee tegen. “En ook nog een Frans kinderfeestje mam.” Ehmmm? Waar begin je dan? Hoe vieren Franse kinderen hun verjaardag? Gooien we alle Franse spelletjes die we kennen op een hoop. Jeu de Boules? Wedstrijdje Kapla-toren bouwen? Of wordt het Franse taartjes bakken? Of gewoon alles? Pourqoui pas?!

De taartjes waren geheel in Franse kleuren en ze konden er zelf mee aan de slag, wat de mooiste creaties opleverde (die natuurlijk allemaal vastgelegd moesten worden want dochterlief had laten doorschemeren dat ‘je-zelfgemaakte-taartje-dan-misschien-wel-op-mama’s-blog-komt’). Twaalf foto’s verder kon iedereen zijn tanden zetten in deze tricolore-Franse taartjes met aardbei, bosbes en slagroom.

Zet alle ingrediënten op tafel en roep nog iets in de trant van ‘moge de mooiste taartjes winnen, Vive la France, Vive la fête’ en ze zijn wel een tijdje zoet;-)




Recept: Franse tricolore-zandtaartjes

Voor de bodem van de taartjes kun je heerlijke zandgebakbodempjes kopen bij de bakker, maar als je nog tijd over hebt in de aanloopfase richting het kinderfeest kun je de taartbodempjes ook zelf maken.

Ingrediënten voor de bodempjes:
350 g bloem
snufje zout
150 g ongezoute boter
100 g poedersuiker
2 eieren, losgeklopt

1. Zeef voor het deeg de bloem en het zout in een kom.
2. Doe de (zachte) boter erin en kneed de boter tussen je vingertoppen en duim wat zacht tot er kruimels ontstaan.
3. Voeg de suiker toe en meng het geheel door elkaar.
4. Voeg de eieren toe aan de kom en mix alles tot een massa. Voeg de suiker toe en meng het deeg tot een elastisch geheel. Maak er een platte schijf van, wikkel hem in plastic folie en leg te deeg een uur in de koelkast.
5. Verwarm de oven voor op 190º C (170º C hetelucht).
6. Rol het deeg uit. Beboter de kleine taartvormpje. Steek cirkels van 12 cm doorsnede uit het deeg en bekleed daarmee de ingevette taartvormpjes van 8-10 cm (de cirkel moet altijd iets groter zijn dan de vorm, zodat je het deeg goed in de rand kunt duwen. Dek af met bakpapier en vul de vormpjes met steunvulling (bakbonen of rijst).
7. Bak het deeg 10 minuten blind (met bakpapier en een steunvulling), verwijder dan de vulling en het papier en bak het deeg in 5-10 minuten gaar tot ze mooi goudbruin zijn. Haal de bodempjes uit de oven en laat afkoelen.

Ingrediënten voor het versieren:
Een bekertje slagroom en wat suiker om mee stijf te kloppen (of bussen kant & klaar in geval van tijdnood)
Een hele berg bosbessen en aardbeien, gewassen en ontdaan van kroontjes

woensdag 29 april 2015

Wie wint de winactie van Tarte taart An & Le Bonbon Franc?


Wat een leuke en enthousiaste reacties! De producten van Le Bonbon Franc zijn zeker een aanwinst voor iedereen die houdt van bakken op een gezonde manier! Ik heb samen met dochterlief lootjes gemaakt en daaruit een winnaar getrokken. De winnaar heeft inmiddels bericht ontvangen! Heel veel plezier met bakken!





maandag 20 april 2015

Winactie: win een pakket met bakmixen van Le Bonbon Franc!

 {WIN • WIN •  WIN • WIN •  WIN • WIN •  WIN • WIN •  WIN • WIN}
 



Wie mij op Instagram volgt, heeft de afgelopen tijd geregeld lekkere taartjes van Le Bonbon Franc voorbij zien komen. Van de naam alleen al word ik blij! Afgelopen weken mocht ik de bakmixen van Le Bonbon Franc uitproberen. Oprichtster Natalie Rocha, natuurvoedingsadviseuse met Franse roots & een liefde voor gezond maar lekker eten, ontwikkelde bakmixen waarmee ze andere mensen zou kunnen helpen. “Het is zoveel sneller om een bakmix te gebruiken waardoor je in een handomdraai een taart op tafel kunt toveren. Ja, het komt uit een zakje maar het is wel een zakje met natuurlijke grondstoffen. (H)eerlijke ingrediënten die bewust uitgekozen zijn en met liefde zijn samengesteld.” De bakmixen zijn samengesteld uit biologische ongeraffineerde oergranen en zaden die nog volwaardige voedingsstoffen bevatten. Zo vind je quinoa, hennepmeel, kokosmeel, gierst en chiazaden in deze bakmixen en geurige kruiden als kardemom, kaneel en gemalen Bourbon vanillestokjes. Het zijn glutenvrije bakmixen, vrij van witte rijstmeel, aardappel- en maïszetmeel. Aan de bakmixen zelf hoef je alleen nog de natte ingrediënten toe te voegen (eieren, roomboter/kokosvet, wortel, pruimen en soms wat noten). Op de verpakking staat duidelijk omschreven hoe je te werk moet gaan. Mijn oven deed er wat langer over om de taartjes te bakken, maar als je zelf goed weet hoe je oven is afgesteld en je de taartjes of koekjes goed in de gaten houdt, komt het goed en kun je genieten van Cinnamon Oat Cookies, Willie Carrotcake, Feel Good Brownies, Spinazie Powertaart of Ordinary Crêpes!





Voor de brownies van Le Bonbon Franc mag je me midden in de nacht wakker maken! Lekker! Deze brownie met pecannootjes en een aantal bijzondere ingrediënten nam ik mee naar een etentje. Toen ik vertelde dat deze heftige brownie gemaakt was met avocado en pruimen leverde dat verbaasde en enthousiaste reacties op! De avocado en pruimen proef je niet maar door de avocado wordt deze brownie lekker smeuïg en de pruimen zorgen voor gezond zoet. De spinazietaart had ik bijna als hoofdgerecht voorgeschoteld op een doordeweekse dag. Ik had niet goed opgelet en was in de veronderstelling dat het hier om een hartige taart ging. Ik had er al een extra topping van fetta en rode ui bij verzonnen, toen manlief een blik op de (overigens charmante) verpakking liet vallen en mij verbaasd aankeek. Taart als avondeten? Met kardemom en kokosbloesemsuiker? Oeps... Het bleek hier om een zoete variant te gaan! Eigenlijk een soort carrotcake, maar dan met spinazie. Erg lekker en ook nog het gesprek van de dag op het schoolplein van mijn meiden. Ze hebben wel vaker ‘vreemde’ gerechtjes mee in hun lunchtrommeltjes, maar deze taart hebben ze met zoveel enthousiasme op zitten eten... de klasgenootjes willen nu ook spinazietaart mee naar school;-) Nieuwe hype!




De Spinazie Powertaart met topping van wortel!

De bakmixen van Le Bonbon Franc zijn doordacht samengesteld, met een meer verantwoorde manier van genieten als uitgangspunt. En er wordt niets ingeleverd op het gebied van genieten! De taartjes zijn wellicht iets minder zoet dan ik gewend ben, maar het gegeven dat dat wat je eet een stuk gezonder is dan taartjes waar wel veel suiker en minder gezonde grondstoffen in zitten, maakt de ervaring positief. Ik hou van bakken, maar bakken zonder schuldgevoel is nog veel leuker!


Winactie! Win een waanzinnig pakket bakmixen van Le Bonbon Franc!


Tarte taart An mag een pakket met vijf bakmixen weggeven! Gaaf, want het is echt een prachtig pakket, waarmee je zonder schuldgevoel kunt bakken!

De winactie is inmiddels gesloten. De winnaar heeft bericht ontvangen via e-mail! 

Heb je niet gewonnen maar wil je wel een van de bakmixen bestellen? Of wil je meer informatie over Le Bonbon Franc? Kijk dan op www.bonbonfranc.com en bestel je favoriete mix online!



Als je het leuk vindt kun je mij volgen op Instagram!

woensdag 25 maart 2015

Het ultieme koksmes



Het leven vliegt voorbij! Gelukkig mag ik mij bezig houden met mooie dingen! Voor de foodie die zich afvroeg waarom het hier stil was deze maand: www.jonnieskoksmes.nl

Mijn nieuwste website die ik deze week 'live' mocht zetten. Een site voor de messen van Ryusen Hamono en Jonnie Boer, waarvoor ik het totaalpakket mocht verzorgen: foto's, website, tekst, nieuwsbrief en de look & feel van het geheel!
Supergaaf om te doen. Kan ook niet anders met zo'n mooi mes en Jonnie Boer voor de camera!

vrijdag 27 februari 2015

Voorjaar...

Voorjaar... de lente staat voor de deur. De zon! Nog even en we kunnen weer zonder jas naar buiten! Nu eerst die vreemde voorjaarskriebels: huis schoon & 'VTWonen-proof'. De nieuwe bank is er! We aten matching colour cookies en de laatste muskaatpeertjes! Als je de kruimels laat vallen zie je ze niet eens terug op het ruige pilotenleer;-) Die koekjes waren dan weer gemaakt van best-wel-ok-ingrediënten als boekweit en havermout, zodat ik niet hoef te stressen over het volgende ding dat zich aandient met het verschijnen van het eerste zonlicht.... rokjesdag & bikiniproof. Gelukkig hebben we nog even;-)






Recept: Boekweitkoekjes
Ingrediënten voor een hele berg:
200 g roomboter, op kamertemperatuur
50 g rietsuiker
2 biologische eieren
100 g havermout

100 g boekweitmeel
75 g gepofte boekweit
1 eetlepel gedroogde kokos
wat honing
half zakje bakpoeder

1. Klop de boter met de suiker en honing tot een romig mengsel. Voeg een voor een de eieren toe en mix het geheel goed door elkaar.
2. Meng de havermout, boekweitbloem, de gepofte boekweit, kokos en het bakpoeder en schep dit door het boter/suiker/ei mengsel.
3. Schep alles door elkaar tot het ‘beslag’ (het is een vrij stugge substantie) goed is gemengd.
4. Verwarm de oven voor op 200º C (180º hetelucht). Bekleed twee bakplaten met bakpapier. Maak ronde bolletjes en druk ze wat plat op de bakplaat. Zorg wel voor voldoende ruimte tussen de koekjes (ze worden wat groter tijdens het bakproces).
5. Bak de koekjes in ongeveer 15 minuten mooi goudbruin en gaar. Haal ze uit de oven en laat ze afkoelen op een rooster. Snel opeten, ze blijven niet heel lang knapperig.


woensdag 11 februari 2015

Magic candy!

Misschien ligt het aan het druilerige grijs? Misschien aan de naderende hartstochtelijkste dag van het jaar? Misschien is er iets met mijn bloedsuikerspiegel? Vandaag kan ik alleen maar denken aan zoet! Zachte snoepjes, hard candy, papabubbles, zuurtjes en toffee's! Niet gezond, maar wel ambachtelijk & met liefde gemaakt! Dat soort snoep is magisch!

Salty Road
Speciaal voor alle mede zoetekauwen hier wat filmpjes van mooie bedrijven met fijn snoep! Hieronder een snoepje waarvoor ik wel een tripje richting Brooklyn wil maken! Het enthousiasme spat er vanaf! De doosjes, de machines, de ingrediënten... alles om 'magic' te maken!
Kijk vooral ook op de site: www.thesaltyroad.com




Papabubble
Een tijd geleden ging ik langs bij Papabubble om inspiratie op te doen. Deze snoepwinkel zit midden op de Haarlemmerdijk in Amsterdam (er is ook nog een vestiging in de Staalstraat op nummer 16) en verkoopt hand-made artistiek snoepgoed. Het deel van de zaak waar de snoepjes worden gemaakt is gewoon ‘out in the open’, dus je kunt precies zien hoe het snoep wordt gemaakt. Met suiker, water, glucose en een methode die honderden jaren geleden al werd gebruikt, maken ze bij Papabubble hele vrolijke snoepjes. Een grote hoeveelheid kleurrijke suiker wordt op een warmhoudplaat gerold en getrokken tot lange slierten, die vervolgens in kleine stukjes worden gehakt. Easy? Nee hoor! Het duurt echt een hele tijd voor je dit vak onder de knie hebt. Het is behoorlijk fysiek en er moet worden doorgewerkt, want met afgekoelde suiker kun je niets doen! Wat ik vooral erg fascinerend vind is de manier waarop de afbeelding in de suiker wordt verwerkt. Door het trekken van de slierten snoep wordt de afbeelding langzaam kleiner, maar blijft wel intact. Heel soms gaat het mis en dan is er meteen een hele productie van kilo’s snoepgoed onbruikbaar (lekker zal het dan nog wel zijn, alleen niet zo mooi). Maar oefening baart kunst en de mannen die ik aan het werk heb gezien leverden mooi snoep waar ik ook nog wat van op mocht eten! Gevaarlijke baan, ik zou per week een kilo aankomen;-)




In de categorie places to be:
Papabubble
Haarlemmerdijk 70
1013 JE Amsterdam
www.papabubble.nl

l'Etoile d'Or
Ik las dat een van de fijnste snoepwinkels van Parijs verwoest was door een gasexplosie. In l'Etoile d'Or waren de beste snoepjes uit heel Frankrijk samengebracht. De eigenaresse gaf elke bezoeker echte aandacht en werkte met liefde en heel haar hart in de winkel. In de voetsporen van haar moeder en in een winkel waar al sinds 1903 snoepgoed werd verkocht. De winkel bezoeken stond nog op mijn bucketlist. Op het blog van David Lebovitz las ik dat de zaak misschien, misschien, misschien opnieuw gebouwd zal worden. Ik hoop dat Madame Acabo de winkel opnieuw zal openen! Dan ga ik er zeker langs!




donderdag 5 februari 2015

Akkers vol poedersuiker



Een mooi wit laagje sneeuw. Winter. Vastgeplakt tegen de verwarming in mijn keuken, zittend op een Ikea-krukje met de computer op schoot (arbo-technisch gezien vast niet de meest ideale werkhouding, maar mijn meest productieve plek ever), kijk ik uit over het besneeuwde veld voor de deur. Midden in de Vinex, maar door de crisis woon ik al jaren aan een onbebouwd stuk land. Als de boer zaait in het voorjaar hebben we geluk. Dan zullen er voorlopig nog geen heipalen geslagen worden en kijken we in de zomer uit over een veld vol maïs of wuivende tarwe. Ik hoop er nog een jaar van te mogen genieten. Vandaag ligt de akker er verstild bij. Als een grote cake met poedersuiker.

Recept: Bietjescake met rozenwater-icing
Dit is een taartje uit de oude doos, want ik maakte hem al eerder op dit blog. Lang geleden en vandaag in de revival: omdat ik - door dat veld voor de deur - de hele dag al aan niets anders kan denken dan aan deze cake met icing. Als worteltjes in een taart mogen worden verwerkt, waarom bietjes dan niet? Met die insteek maakt de Engelse Nigel Slater een heerlijke cake met een topping van rozenwater-icing. Die bietjes maken het beslag enorm roze, maar op de een of andere mysterieuze wijze verdwijnt die kleur tijdens het bakproces in de oven en komt er een mooi bruin gekleurde cake uit als eindresultaat. Het laagje rozenwater-icing doet de truc en maakt deze cake bijzonder. Vast ook nog gezond en in ieder geval lekker om te delen!



Ingrediënten:
225g zelfrijzend bakmeel
een half zakje bakpoeder
een theelepel gemalen kaneel
180 ml zonnebloemolie
225g donkere basterd suiker
3 scharreleieren, gescheiden
150g rauwe rode biet, geschild en geraspt
sap van een halve citroen
75g sultana’s of rozijnen
75g gemengde zaden (zoals zonnebloem, pompoen en maanzaad)

Voor het glazuur
8 eetlepels poedersuiker
een beetje rozenwater (of citroensap als je geen rozenwater hebt)
maanzaad, om te garneren

1. Verwarm de oven voor op 180ºC (165º hetelucht).  Vet een cakevorm in en bekleed met bakpapier, of gebruik een silicone bakvorm.
2. Zeef de bloem, bakpoeder en kaneel.
3. Klop de olie en suiker in een keukenmachine tot goed mengsel, voeg dan de eierdooiers een voor een toe (mix na het toevoegen van elke eidooier).
4. Voeg de geraspte bietjes toe. Voeg het citroensap, de rozijnen en de diverse zaden toe. Puls met de mixer tot het geheel goed gecombineerd is.
5. Voeg het bloem-bakpoeder-kaneel-mengsel toe terwijl de machine op een langzame stand draait. Zet dit cakebeslag even weg.
6.  Klop de eiwitten bijna stijf. Vouw het eiwit voorzichtig door het cakebeslag, met behulp van een grote metalen lepel (een houten zal de lucht uit het mengsel kloppen). Giet het mengsel in de cakevorm en bak 50-55 minuten. Bedek de bovenkant met een stuk aluminiumfolie na dertig minuten.
7. Test met een spies voor gaarheid. De taart moet vochtig zijn van binnen, maar niet plakkerig. Laat de cake een goede twintig minuten afkoelen voordat je hem uit de vorm haalt.
8. Om het glazuur te maken zeef je de poedersuiker in een kom en roer je er voldoende rozenwater water doorheen totdat een dikke, vloeibare consistentie ontstaat. Besprenkel het over de taart en bestrooi het met maanzaad.