vrijdag 30 januari 2015

Draai er niet omheen!






Doe wat je leuk vindt. Doe waar je hart sneller van gaat kloppen! Doe er alles aan om dat te doen en alles zal beter gaan. Waar? Ik ben er van overtuigd dat het leven te kort is om dingen te doen waar je je niet goed bij voelt. Ik ben een groot voorstander van leven vanuit je hart. Maar of alles dan zomaar ineens op zijn plaats zal vallen, of alles ineens beter zal gaan? Ik blog met heel mijn hart, maar levert dat mij duizenden lezers per dag? Nee. Ik ben al heel blij met de paar honderd lezers die hier dagelijks een kijkje komen nemen, maar hoe bereik ik de rest van de wereld?!

Fake
Ik hoorde dat je FaceBook likes kunt kopen en op Instagram word ik benaderd door de meest vreemde accounts die mij, wanneer ik ze terug zou volgen, bergen met nieuwe volgers beloven. Wat fake! Daar hou je toch jezelf mee voor de gek? Zijn er andere bloggers die dat wel doen? Zijn er mensen die alles doen voor de statistieken? Daar kan ik niet tegenop en wil dat ook niet. Als het niet meer echt is, telt het voor mij niet.

Ik geef er een andere draai aan!
Ik heb eens goed mijn eigen vraag tegen het licht gehouden en kwam tot de conclusie dat ik helemaal niet de rest van de wereld hoef te bereiken, niet op die manier. Ik ben dankbaar dat jij er bent en de moeite neemt mijn woorden te lezen! Thanx! Gelukkig zijn er genoeg mensen opzoek naar een recept om thuis mee aan de slag te gaan. Terwijl de trend de laatste jaren gericht is op 'zonder suiker' en healthy, zijn er nog genoeg mensen die net als ik inzien dat genieten van zelfgemaakte koekjes en taartjes helemaal niet zo verkeerd is (je weet precies wat er in zit, hoeveel moeite het kost om het te bakken en het delen van alles dat homemade is levert zoveel plezier op).

Ik ben blij met de manier waarop ik dit stukje van het internet kan inrichten. Ik dacht even dat mijn hart sneller ging kloppen van hits, stats en likes, maar dat is slechts bijzaak. Het echte mooie moment zit ‘m in het drukken op het knopje ‘publiceer’, dat ik indruk zodra ik helemaal blij ben met mijn eigen blogartikel!


Het recept dat daar bij past
Om een beetje in het thema 'draaien' te blijven: deze week bakte ik stapels gedraaide koekjes. ‘Jitterbugg’ om precies te zijn. Koekjes uit Scandinavië, om koude tijden te doorstaan! Kruidige koekjes met meringue. Ik probeerde deze week wat verschillende varianten uit, die ik binnenkort graag met jullie deel. Eerst nog even testbakken en tot die tijd geef ik hier nog een keer het originele recept voor deze lekkere koekjes.



Testbakken... couldn't have done this without my Macknife!

Originele Jitterbugg met kaneel en kardemom.

Een nieuwe variant... Even uitproberen;-)


Recept: Jitterbugg (voor ongeveer 15 stuks)
Ingrediënten:
150 g zachte roomboter (op kamertemperatuur)
80 g rietsuiker
225 g biologisch dynamisch speltbloem
1 eigeel (vang het eiwit op voor de meringue!)
1 tl kaneel
1 tl kardemom

Voor de meringuevulling:
2 eiwitten
snufje zout
100 g rietsuiker

1. Maak eerst het deeg. Meng de roomboter, 80 g rietsuiker, kaneel, kardemom en het speltbloem door elkaar in een kom. Voeg het eigeel toe en kneed alles tot een soepel deeg.
2. Rol het deeg op een stuk bakpapier uit tot een rechthoekige lap van ongeveer een centimeter dik (ongeveer 15 x 30 cm). Leg het deeg op een bord en zet het deeg een half uur in de koelkast om koud te worden.
3. Maak ondertussen de meringue door de twee eiwitten met een nufje zout stijf te kloppen. Dit kan met de hand (maar oh wat een werk is dat!) maar nog beter in je keukenmachine. Als het eiwit schuimig wordt voeg je in etappes 100 g rietsuiker toe.
4. Haal het deeg uit de koelkast en schep de meringue op het rechthoekige deeg. Houd twee cm van de kanten vrij.
5. Rol het deeg aan de langste zijde voorzichtig op (als een Swiss-roll) en zet de rol nog even 10 minuten in de koelkast. Verwarm ondertussen de oven voor op 175º C.
6. Bekleed een bakplaat met bakpapier. Haal de rol uit de koelkast en snijd plakken van ongeveer 1 cm dik. Leg de plakken plat op het bakpapier (zodat je de gerolde meringue goed kan zien).
7. Bak de Jitterbugg in 20-25 minuten gaar en heel licht goudbruin.


vrijdag 23 januari 2015

Bij Jonnie Boer



Tien jaar geleden begon ik voor mijzelf. Eerst alleen als webdesigner, later ook steeds meer als vormgever van bredere projecten. Deze week kreeg ik een pen met reclame opgestuurd door een bedrijf met daarop ‘gefeliciteerd met uw 10 jarig bestaan’ en ging er een belletje rinkelen. Time flies when you're having fun;-) Ik heb gewoon ineens een jubileum te vieren dit jaar!


Vormgeven

Ik ontwerp en typ de wereld om mij heen en probeer zo vorm te geven, mooie stukjes achter te laten. Mijn oorspronkelijke werkzaamheden heb ik steeds verder uitgebreid. Ik fotografeer, schrijf (web)teksten en vind het het allerleukste wanneer ik een totaalconcept neer mag zetten. En helemaal gaaf als daarbij twee passies samenkomen, zoals sites bouwen die iets met eten te maken hebben. Dus toen ik hoorde dat ik foto’s mocht maken en een speciale website mocht bouwen voor een nieuw, exclusief steakmes dat speciaal gemaakt is voor Jonnie Boer, was ik heel blij!

De Librije

Afgelopen week ging ik mee op pad met Elwin de Veld van Slijperij J.M. van Rangelrooij, terwijl hij deze mooie nieuwe Japanse messen aan Jonnie Boer ging presenteren. Met de camera in de aanslag en een gezonde hoeveelheid spanning (hey, ik ben en blijf een foodie die toch wel knikkende knietjes krijgt in de nabijheid van zo’n grote driesterrenchef) ging ik aan de slag met fotograferen. Te midden van de werkzaamheden die in volle gang waren om De Librije klaar te stomen voor de opening deze week, kreeg ik alle ruimte om mijn gang te gaan met de camera. Een bijzondere ervaring! Trots om onderdeel te zijn van dit mooie project!

Deze week ging de nieuwe website live. Benieuwd naar het eindresultaat? Kijk op www.jonniessteakmes.nl!

Hier enkele 'behind the scene' foto's:









zaterdag 17 januari 2015

Perdu



Pain perdu. Frans voor ‘verloren brood’. Of beter, dat wat je kunt maken van brood dat je iets te lang hebt laten liggen, brood dat je bent vergeten. Niets verloren, maar... wentelteefjes! Ideaal comfortfood. Het enige dat ik nog nodig lijk te hebben deze vreemde eerste maand van het jaar. Gek dat bepaalde gerechten zoveel warmte kunnen brengen. Wentelteefjes brengen mij terug naar de keukentafel in mijn ouderlijk huis. Naar mijn moeder die in de schoolpauzes een ‘all-you-can-eat-avant-la-lettre’ hoeveelheid naar kaneel geurende broodjes in de pan bleef omdraaien. Tijdens die pauzes leek de tijd stil te staan. De wereld bestond alleen nog uit de keuken, mijn moeder, mijn zusje en onze berg wentelteefjes. Een moment van magie wanneer eten je terug kan brengen naar een vergeten stukje van je jeugd en je daarmee troost en liefde biedt. In een poging mijn wereld weer terug te brengen naar de afmeting van de keuken, familie en liefde maakte ik deze week een bescheiden stapeltje pain perdu.

Le Pain Quotidien

Gewone wentelteefjes worden gemaakt met melk, ei, suiker en kaneel, maar in het het kookboek ‘Le Pain Quotidien’ vond ik een mooi alternatief. Deze wentelteefjes zijn een tikje gezonder dan de gewone wentelteefjes. Het recept gebruikt kokosmelk en limoen. Ik maakte ze nog iets gezonder door speltbrood en rietsuiker te gebruiken. ‘Le Pain Quotidien’ staat vol met mooie recepten waarmee je zelf je eigen brood kunt bakken en waarmee je de lekkerste lunches kunt bereiden. Misschien maak ik zo, zonder dat ik het weet, een onvergetelijke pauze voor mijn dochtertjes.


Recept: Pain perdu op een bijzondere manier voor 2 personen
1 ei
2 dl kokosmelk
1 tl geraspte limoenschil
1 el rietsuiker
4 sneetjes speltbrood
1 el boter
eventueel: poedersuiker

1. Voeg het ei, de kokosmelk, de geraspte limoenschil en de rietsuiker in een ondiepe (oven)schaal. Kluts het ei en leg de sneetjes speltbrood in de schaal. Laat ze weken in het mengsel en keer ze af en toe om.
2. Smelt de boter in de pan en bak de plakken brood in de pan en bak ze twee minuten aan elke kant tot ze mooi goudbruin zijn.
3. Bestrooi de sneetjes pain perdu eventueel met wat poedersuiker en extra limoenrasp.

vrijdag 9 januari 2015

Triste...



Mijn leven lang vroeg ik mij af hoe mensen ten tijde van dreiging en oorlog kunnen schakelen tussen de bittere actualiteit en de dagelijkse gewone gang van zaken. Ik begreep het niet. Hoe kun je opgaan in het moment, terwijl datzelfde moment een mijlpaal is in wereldgeschiedenis? Hoe konden mensen zich druk blijven maken over ogenschijnlijk onbeduidende dingen als de laatste mode, films, vermaak en het organiseren van feestjes terwijl de wereld in brand lijkt te staan? Hoe konden gewone burgers zich losmaken van de verschrikkingen en zich afwenden van de werkelijkheid?

Maar in het licht van de gebeurtenissen van deze week, van vandaag, van dit moment waarop ik schrijf, zie ik het helderder dan ooit. Terwijl ik schrijf staat de live verslaggeving van de gebeurtenissen in Parijs aan op een tweede scherm op mijn computer en vliegen mijn gedachten een paar keer per kwartier naar de drama’s die zich in Frankrijk afspelen. Mijn gedachten dwalen af naar de slachtoffers en naar de duizenden mensen die gisteren deelnamen aan betogingen van steun en medeleven. Mijn wereld draait op dit moment om dit moment van wereldgeschiedenis.

Ik voel het moment, maar zie ineens scherp wat ik doe om de ruimte tussen de gedachten in te vullen. Ik vul de tijd tussen de momenten waarop de realiteit mij de angst om het hart doet slaan met het enige waartoe ik in staat ben: leven. Door te fietsen door harde wind, door iets te bakken in mijn keuken, door een foto van een Franse trois couleurs pompon te bewerken voor mij FaceBook profielfoto, door een kookboek open te slaan, door een hashtag te delen, door te schrijven. Door het op mijn schoot trekken van mijn jongste dochter en haar een extra stevige knuffel te geven als ze slaperig uit bed wandelt, door een extra kus op het hoofd van mijn oudste op het moment dat zij naar school vertrekt. Het leven ontvouwt zich in kleine momenten. Zij dragen de geschiedenis. De aandacht voor het alledaagse is een poging om vast te houden aan de mooie kanten van het leven, zodat je de werkelijke realiteit een paar keer per kwartier tot je door kan laten dringen, in de hoop er de juiste beslissingen door te maken.