maandag 25 juni 2012

Tarte taart An bij Brasserie Bresson



Regio 1: Parijs - deel 4: de brasserie
Tien jaar getrouwd! Met een trip-down-memory-lane langs alle plekken die met onze trouwerij te maken hadden, vierden we vorige week feest. We hadden natuurlijk ook even de Thalys van binnen moeten bekijken, om vervolgens uit te komen in Parijs: de stad van onze huwelijksreis.

Maar we hebben een goed alternatief: Brasserie Bresson aan de Oudegracht in Utrecht. Ik ben blij met degene die heeft bedacht dat we hier behoefte hebben aan een zaak met zoveel Franse sfeer! Je waant je in Frankrijk, met lange leren banken langs de wanden, mooie stenen vloeren, hoge bar met Noilly Prat en Grand Maniers. Aanbiedingen worden er op de spiegels geschreven, les garçons lopen rond met plateau’s met heerlijk Frans eten en dragen zwart met witte kleding (inclusief gillet). Aan de muren hangen afbeeldingen van Parijs, Franse chefkoks, actrices en platen van Charles Aznavour. Een aanrader voor iedereen die Francofiel is en van lekker eten houdt.
Deze keer streken we er neer voor de lunch. Wat zou ik toch graag zien dat de lunch in Nederland net zou belangrijk zou zijn als die in Frankrijk. Gewoon vrij tussen twaalf en twee om een heerlijk voor-, hoofd- en nagerecht te eten, met koffie na (en hopelijk nog wat tijd over voor de after-dinner-dip). Mijn koffie kwam met taart: Tarte au Citron om precies te zijn. Een mooie grote punt met meringueschuim en twee (!) vorkjes: zien we er na tien jaar gelukkig nog steeds uit als ‘les amoureux’ die samen wel een taartje wil delen.

Uit de regio Parijs: eten in een brasserie
Recept: Tarte au Citron, als dessert van een heerlijke lunch


Ingrediënten voor het zoete kruimeldeeg:
250 g bloem
130 g gekoelde boter in kleine blokjes
2-3 eetlepels koud water
snufje zout
2 el fijne kristalsuiker

Voor de vulling:
30 g bloem
30 g maïzena
250 g fijne kristalsuiker
1,8 dl citroensap
1 el geraspte citroenschil
50 g ongezouten boter in blokjes
6 eidooiers

Voor de meringue:
3 eiwitten
170 g suiker

1. Zeef de bloem met een snufje zout in een kom. Kneed de boter door het deeg met je vingertoppen. Voeg 2 el fijne kristalsuiker toe aan het deeg en meng door elkaar. Maak een kuiltje in het midden, voeg het water toe en meng het tot een samenhangend geheel. Wikkel in folie en leg het deeg 30 minuten in de koelkast.
2. Vet een taartvorm in en rol het deeg uit tussen twee vellen bakpapier. Leg de deeglap in de vorm en snijd het overtollige deeg weg.
3. Vul de vorm met een laag bakpapier en vul met bakbonen of bakrijst en bak het deeg 15 minuten blind in de oven
op 200º graden (180 º hetelucht). Verwijder de bakbonen of de rijst en het bakpapier en bak nog 15-20 minuten. Haal uit de oven en laat afkoelen.
4. Maak de vulling van de taart door de bloem, de maïzena, de suiker, het citroensap en de citroenschil in een pan te doen en aan te lengen met 3 dl water. Zet de pan op het vuur en roer het geheel met een garde goed door. Na twee minuten is het mengsel dikker van structuur. Haal de pan van het vuur en laat iets afkoelen.
5. Voeg de boter en de zes eidooiers toe en mix deze er goed doorheen. Roer nog twee minuten door op laag vuur en verdeel het mengsel over de taartbodem.
6. Klop de drie eiwitten in een vetvrije kom stijf en voeg de suiker toe. Mix tot de meringue in pieken omhoog blijft staan.
7. Verdeel de meringue over de citroenvulling en spreid uit over de taart. Vorm met een vork wat extra pieken in de meringue.
8. Bak de taart in 8-10 minuten lichtbruin en gaar.


4 x regio Parijs.

En thuis...

.. maakte ik dit weekend zelf Tarte au Citron!

maandag 18 juni 2012

Paris-Brest



Regio 1: Parijs - deel 3: de pâtissiers van Parijs
Parijs is een zoete stad en heeft dat te danken aan Catharina de’ Medici. Toen zij in 1533 naar Parijs kwam om te trouwen met Hendrik II, nam zij haar Italiaanse banketbakkers mee voor ijs en soezendeeg. Ze was ook pas 14 en uitgehuwelijkt. Misschien was ze wel hopeloos verliefd op een van haar bakkers en waren die taartjes een goede dekmantel. Liefde van de vrouw gaat ten slotte ook door de maag en aan haar uiteindelijke postuur te zien heeft ze er van genoten. In 1566 werd het beroep van taartjesmaker erkend als een afzonderlijke beroepsgroep: les pâtissiers waren een feit. Ik ben blij dat zij die Italianen meenam naar Parijs!

maandag 11 juni 2012

Wakker worden in Parijs



Regio 1: Parijs - deel 2: wakker worden in Frankrijk
Afgelopen lente kreeg mijn zwager boze blikken van de Franse bakkersvrouw toen hij in één klap haar hele voorraad croissants opkocht voor onze - in grote getalen aanwezige - familie. Het kleine bakkerijtje zou ‘non’ moeten verkopen aan de vaste clientèle die over enkele ogenblikken op de stoep zou staan. Pas des croissants! Merde! De Fransen ontbijten op een andere manier dan Nederlanders. Al is het een beetje een uitstervende gewoonte: de Fransen starten hun dag met koffie en een stuk stokbrood met boter of een croissant. Dat brood of die croissants dopen ze dan het liefst in een grote kom café au lait. Want zo vroeg op de dag is het nog geen doodzonde om melk in je koffie te gieten. Later op de dag krijgen de Fransen daar steeds meer moeite mee en als je na het diner ‘s avonds nog een café crème besteld wordt je minachtend aangekeken alsof je net het meest onmogelijke hebt gevraagd. Tegenwoordig eten de meeste Fransen gewoon een kom cereals of skippen het ontbijt in zijn geheel, maar ik hou graag vast aan het romantische tafereel. Vooral in Parijs, waar de huizen meestal nog kleiner zijn dan de gemiddelde Nederlandse studentenkamer, wordt het ontbijt buiten de deur genuttigd. In het café om de hoek wordt staand aan de bar de knapperige croissant weggespoeld met een sloot koffie.

maandag 4 juni 2012

Tarte taart An & la douce France



Terug van weggeweest! Mijn tweede jaar vol taart is begonnen. En dit jaar staat in het teken van de Franse patisserie! Ik ga een (virtueel) tripje maken door de verschillende Franse regio’s en zal per maand een regio onder de loep nemen om zo te ontdekken welke taartjes, bakkers en lekkernijen je daar het beste op kunt zoeken en op kunt eten. En wie weet kan ik de verleiding niet weerstaan om die culinaire trip ook in het echt uit te voeren: zoiets als ‘Frankrijk in 12 dagen’ (met meer kilometers op de teller en kilo’s op de heupen dan je lief is). Eerst maar eens virtueel. Vanaf nu ben ik dus weer te vinden in de keuken om elke week een van die Franse schatten te maken, de recepten te ontrafelen en een stukje Frankrijk naar Nederland te halen.