Ik had mijzelf een duidelijk doel gesteld dit jaar: uitzoeken hoe ik mijn energie zo juist en goed mogelijk kan inzetten. Uitvogelen waar ik blij van word en wat bijdraagt. Richting geven. Er veranderde het een en ander, ik was bij vlagen behoorlijk onzeker en vond het moeilijk om te bepalen waar ik mij op wilde richten. Bepaalde werkzaamheden verdwenen naar de achtergrond, maar er kwam ook meer voor terug. Meer ruimte om te werken aan de wens om momenten vast te leggen. Via foto, video, tekst en tekentablet. Momenten van mijzelf, momenten van anderen en collectieve gebeurtenissen waar wij allemaal deel van uitmaken. Ik gooide balletje voor balletje op en jongleer nu - aan het einde van dit jaar - met een heel arsenaal! Was dat de bedoeling?!? Geen idee (maar het voelt in ieder geval goed)!
Het is geweest! En hoe!
Voor mijzelf is het moment vatten een manier van loslaten. Dat klinkt paradoxaal, vastleggen om het los te kunnen laten. Maar accepteren dat iets voorbij is en vervlogen, vind ik moeilijk. Dat kan ik pas doen als ik het gevoel heb dat ik het moment bewust heb beleefd. En beleven, gaat bij mij door een moment te isoleren en het op een voetstuk te plaatsen. Het voetstuk biedt troost. Ok, het is voorbij, maar het is geweest! En hoe! Het moment delen met anderen maakt het extra doorleeft. Een gedeelde blik verbindt. En die verbinding voelt als de essentie.Misschien heb ik dit jaar wel geleerd dat ik die momenten niet alleen wil maken om ze vast te kunnen houden, maar juist om te proberen die verbinding tot stand te brengen. Door het moment te delen. Samen beleven. Volgend jaar wil ik verder gaan op deze ingeslagen paden en hoop samen met jullie te beleven wat er op ons pad komt! Samen beleven wat er op ons bord ligt, wat er in de keuken gebeurt, welke plekken we bezoeken en waar ons hart sneller van gaat kloppen!
Om te beginnen deel ik hier graag mijn video ‘A foodie in Modena’!
