woensdag 25 september 2013

Piece of no-cake: dessert met perziken




'Guilty pleasure' van deze week: perziken
In het huis van mijn ouders waren vaak uitwisselingsstudenten te vinden. Vaak voor een lang weekend of een korte week, maar ook soms voor langere perioden. De drukte en gezeligheid die de logés met zich meebrachten vond ik altijd erg leuk. Sommige studenten spraken al gebrekkig Nederlands, maar als kind kun je ook prima communiceren met een Braziliaan of Canadees die geen touw aan je verhalen kan vastknopen. Leven in de brouwerij! Cadeautjes uit het land van herkomst en telefoongesprekken met het thuisfront in het Japans, Zuid-Afrikaans of Braziliaans. Met feestjes en excursies in de weekenden, waarbij de grote groep her en der ondergebrachte studenten bij elkaar werd gebracht en er een uitgelaten – schoolreisachtige sfeer hing. Toen ik wat ouder werd kon ik mijn Engels goed oefenen en was het een uitdaging om als 13 jarige tussen de veel oudere studenten mee te kunnen praten en vrienden te maken.

Toen ik 17 jaar was woonde er een Australische jongen bij ons in huis. Best gewaagd van mijn ouders om hem een paar maanden tussen twee dochters van 17 en 12 jaar neer te zetten. In het oude huis van mijn ouders uit 1910 kraken de trappen al als je er naar kijkt, dus het was vast geen toeval dat de zolderkamer voor hem was ingericht. Gelukkig bleek al snel dat geen van de partijen in elkaar geïnteresseerd was. Het was een nogal gesloten Aussie, rustig, soort van lui en teenage-bored, maar wel in voor biertjes drinken en uitgaan. We zaten bij elkaar ik de klas, gingen met school naar Praag en met mijn ouders naar Berlijn, fietsten samen naar school, gingen uit in Den Haag en toen kreeg ik de ziekte van Pfeiffer. Hij feestte alleen door en ik kon alleen nog maar vermoeid aanhoren wat hij allemaal had uitgespookt op Pinkpop en voor de hoeveelste keer hij een rondleiding had gehad door het Heineken-museum (They serve beer after the tour Anja! Free beers!).
Toen hij na maanden het huis verliet en bij de volgende exchange-familie ging wonen was het huis leger. En hoewel we nooit echt de meest geweldige band hebben gekregen, was ik toch een beetje weemoedig toen hij zijn koffers had gepakt. Nooit meer keihard ‘Glycerine’ van de band Bush vanuit de zolderkamer, of het schunnige ‘Millions of peaches’...

Speciaal voor mijn Aussie Symon: een dessert waar je niet veel moeite voor hoeft te doen. En als je wilt, kun je deze perziken nog overgieten met witte wijn of likeur!

Benieuwd naar mijn Engelse jam-cake met kokos van deze week? Klik dan hier om mijn blog van deze week op vrouwonline te lezen.







Recept: Gegrilde perziken
Een hele berg rijpe perziken (ongeveer een kilo)
Eventueel nog ander fruit als pruimen of hele druiven zonder pit
75 g poedersuiker
Eventueel: zoete witte wijn of likeur

1. Halveer de perziken.
2. Leg ze in een ovenschaal, met de snijkant naar boven en zeef de poedersuiker over de perziken.
3. Verwarm de gril van de oven en plaats de ovenschaal in de oven. Gril de perziken in 8-10 minuten tot de suiker begint te karamelliseren.
4. Haal de schaal uit de oven en besprenkel eventueel met witte wijn of likeur. Serveer met room of yoghurt, of gewoon zo!


woensdag 18 september 2013

Krantz cake met chocolade



‘Guilty pleasure’ van deze week: Chocolade;-)
Deze week kwam ik een Israëlische moeder tegen met haar twee zoontjes. De jongens waren meegekomen om te winkelen en mochten van haar een puntzak met snoep vullen. De jongste kon net gluren in de onderste bakken met snoepjes als hij op zijn tenen ging staan. Hij kon haast niet kiezen en ging steeds harder (en hoger) praten. In het Hebreeuws. Nu heb ik een blauwe maandag geprobeerd om die taal onder de knie te krijgen. Ik wilde naar Israël en het leek me handig als ik zelf mijn brood zou kunnen bestellen of de weg zou kunnen vragen als ik verdwaald zou zijn. De taal is net een puzzel waar je helemaal niets van snapt! Het leek wel wiskunde in het begin. De vreemde tekens, de uitspraak en het lezen van rechts naar links. En omdat je deze taal nou niet bepaald dagelijks gebruikt of hoort, was het ook nog eens erg moeilijk om eigen te maken. Gelukkig had ik een lieve lerares en leuke medeleerlingen. De nadruk van de les ging na verloop van tijd steeds meer liggen op gezellig socializen en genieten van meegebracht (home-made) gebak i.p.v. grammatica!
Het is alweer een paar jaar geleden, maar toen ik de oudste jongen zag scheppen in de bakken vol met dropjes kwamen er weer wat woorden en zinnen bovendrijven. Gek genoeg zijn vooral de woorden bijven hangen die te maken hebben met eten;-)

(Fonetisch:) “Ani ohev chocolat weh ougaht kinah. Ani ohew mitz weh sakiot im dwariem toviem!”
(Ik hou van chocolade en taart. Ik hou van sap en zakken vol met snoep;-))

Terugdenkend aan de lessen vol met taart, wilde ik deze week iets Israëlisch maken. En wel een Krantz cake. Een project, want deze cake is een klus om te maken. In het Jeruzalem-kookboek van Ottolenghi & Tamimi staat goed omschreven hoe je deze traditionele cake maakt. De cake heeft iets weg van brioche-deeg, of suikerbrood en is werkelijk onweerstaanbaar! De wat bittere chocolade aan de buitenkant en de zoete vulling  met pecannoten aan de binnenkant maken de cake bijzonder. Dit is mijn nieuwe verslaving;-) Ani ohev ougaht Krantz;-)

Benieuwd naar mijn Engelse high-tea scones van deze week? Klik dan hier om mijn blog van deze week op vrouwonline te lezen.



Rollen, smeren , met pecannoten bestrooien, weer rollen, doorsnijden en ingenieus in elkaar draaien!





Recept: Chocolade Krantz cake
Ingrediënten voor 1 cake:
265 g bloem (en nog wat bloem om je werkblad mee te bestuiven)
50 g kristalsuiker
1 tl instant gist
rasp van een halve citroen
2 middelgrote eieren
60 ml water
een snufje zout
75 g roomboter (ongezout, in stukjes en op kamertemperatuur)
zonnebloemolie (om mee in te vetten)

Voor de vulling:
25 g poedersuiker
65 g donkere chocolade van goede kwaliteit (72% cacao), gesmolten
15 g cacaopoeder
60 g roomboter (ongezout en gesmolten)
50 g pecannoten
1 tl kristalsuiker

Voor de siroop:
130 g kristalsuiker
80 ml water

1.Begin het liefst een avond van te voren met het maken van het deeg, zodat het een nacht in de koelkast kan rusten.
2. Voeg de bloem, de suiker, het gist en de citroenzest in een kom en mix het met een lepel door elkaar.
3. Voeg één voor één de eieren toe en het water en mix alles met een mixer door elkaar tot een samenhangend deeg ontstaat.
4. Voeg terwijl je door blijft mixen de stukjes boter toe en zorg dat de boter steeds goed in het deeg wordt opgenomen.
5. Mix het geheel nog zo’n 10 minuten door tot het een mooi en glad deeg is geworden. Als het te sticky blijft kun je nog wat bloem toevoegen. Je moet het deeg in je handen nog even kunnen doorkneden (zonder dat het aan je handen vast blijft kleven).
6. Vet een kom in met zonnebloemolie, leg het deeg erin en dek af met huishoudfolie. Plaats in de koelkast en laat het liefst een nacht staan.

7. Vet een cakeblik in met zonnebloemolie en leg een stuk bakpapier op de bodem. Laat het bakpapier iets uitsteken aan de twee korte kanten van het bakblik, zodat je de cake er straks gemakkelijker uit kan tillen.
8. Maak de vulling van de cake door de poedersuiker, de suiker, het cacaopoeder, de gesmolten chocolade en de gesmolten boter in een kom door elkaar te mengen. Je krijgt een soort choco-pasta achtige substantie.
9. Bestuif je werkblad met wat bloem en rol je deeg voorzichtig uit tot een rechthoekige lap van ongeveer 40 x 25 cm. Het deeg zal iets minder dan een cm dik zijn. De randen kun je voorzichtig bijwerken met een mes, zodat de deeglap mooi recht is.
10. Smeer het chocolademengsel over het deeg uit, maar zorg dat je twee cm van de randen wegblijft.
11. Hak de pecannoten grof en verdeel ze over de laag chocolade.
12. Smeer één van de lange kanten van het deeg in met wat water (met een kwastje of met je vingers). Pak de andere lange zijde van het deeg op en rol het op tot een sigaar. Druk de bewaterde kant voorzichtig aan, zodat de rol dicht wordt geplakt.
13. Halveer de sigaar in de lengte met een mes (zie foto).
14. Vouw de twee helften om elkaar heen en leg ze in het cakeblik.
15. Leg er een schone theedoek overheen en laat het deeg anderhalf uur op een warme, niet tochtige plek rijzen.
16. Verwarm ondertussen de oven voor op 190 C (170º hetelucht).
17. Bak de Krantz cake in ongeveer 30 minuten in de hete oven gaar en goudbruin (of totdat een satéprikker die je in het deeg prikt om te checken of het deeg gaar is, er schoon uitkomt. Dit is een beetje moeilijk te controleren bij deze cake, want er zit ook nog vloeibare chocolade in, maar je kunt het wel voelen. De prikker moet een beetje weerstand krijgen aan de onderkant, dan is het deeg gaar).
18. Maak de siroop door de suiker samen met het water te smelten in een steelpan. Als de suikerkorrels zijn opgelost haal je de pan van het vuur. Laat iets afkoelen en besprenkel over de nog hete cake. Giet het er in etappes overheen en laat het deeg de siroop opnemen.
19. Je kan de cake een paar dagen bewaren als je hem goed luchtdicht bewaart, maar hier was de cake snel op!

maandag 9 september 2013

Pijnboompitcakejes


‘Guilty pleasure’ van deze week: Italianen;-)
Afgelopen zomer in Moulins, Frankrijk. Een lange, slungelige werkstudente had flink geoefend op haar ‘bonjourrrr’ en stond in de deuropening van het restaurant om mensen te verwelkomen en gasten binnen te halen. Eerst dacht ik dat ze Engels of Amerikaans was, want haar uitspraak was bijzonder. Haar enthousiasme werkte aanstekelijk, maar zodra iemand haar een vraag stelde gaf ze in hakkelend Frans aan dat ze de baas erbij zou roepen voor de nodige vertaling. Toen ze hem in vloeiend Italiaans de keuken uit wist te krijgen, werd alles duidelijk: deze tent werd gerund door echte Italianen. De lekkerste ravioli met basilicum, heerlijke wijn en prachtige soezen vol met room en vers fruit. En met al dat Italiaanse gekakel om ons heen waande we ons even in het land van ‘Dolce far Niente’! Volgende zomer misschien toch nog een stukje verder rijden om het echte Italië op te zoeken, want dit smaakt naar meer.

Bij thuiskomst bleek de Allerhande van deze keer te gaan over... Italië! Toen ik de taartjes met pijnboompitjes zag staan in dit nummer kon ik niet wachten om ze te maken. Omdat de oven nog heet was van het bakken van de school-uitdeelcakejes voor dochter van 7, bakte ik ze voor bij de thee. Stevige cakejes, niet te zoet en bijzonder door de pijnboompitjes en vanille. Delizioso!

Benieuwd naar mijn Indian Summer cakejes (met recept;-))? Klik dan hier om mijn blog van deze week op vrouwonline te lezen.

Recept: deze week niet van mijzelf, maar hier wel online terug te vinden.






maandag 2 september 2013

Tarte taart An bij Hidde


De zoete geur van verse macarons. Om 'Dreams of Magnolia' te vinden hoef je alleen maar je neus te volgen! I’m a lucky girl thanx to Macknife Nederland! Gewapend met een scherp Macknifemes mocht ik langs bij Hidde de Brabander; eigenaar van patisseriezaak Dreams of Magnolia in Den Haag. Om het mes te overhandigen en een kijkje te nemen in zijn keuken om te zien hoe hij werkt. Iedereen die net zo gek is van patisserie als ik, weet natuurlijk over wie ik het heb. De jonge getalenteerde patissier die met heel veel passie werkt aan hele mooie creaties. Eigenlijk viel ik vooral voor zijn werk omdat hij het ‘liefelijke’ van de patisserie combineert met een stoere aanpak. Nougat & hard rock zeg maar. Hidde werkt ‘eclectisch’; hij haalt zijn inspiratie overal vandaan. Van muziek tot films; alles kan aanleiding zijn voor een nieuwe creatie. Dat is mooi! En het levert bizar lekkere dingen op!

Work in progress: Calissons


Hidde begon het vak te leren bij Banketbakkerij Roodenrijs in Wateringen en studeerde verder bij Huize van Wely in Noordwijk. Daar groeide hij in het vak, waarna de Nederlandse patisseriewereld voor hem open lag. Patisserie de Rouw in Vught, Santpoort, Parkheuvel en de Librije in Zwolle. Hogere Michelinster-waardige patisserie. Na het jarenlang opdoen van ervaring heeft Hidde nu zijn eigen bijzondere zaak: Dreams of Magnolia. Een droom voor iedereen die houdt van ambachtelijk gemaakte, pure producten (wie houdt daar nou niet van!). Mooie ingrediënten, een enorme know-how en een creatieve combinatie van smaken. Hidde steekt oude, bekende recepten in een nieuw jasje. Patisserie anno 2013. Zijn creatieve vrijheid is zijn kracht. De Anthony Bourdain van de patisserie. Puur, echt, scherp, eerlijk & lekker. Need I say more?!: ik ben fan;-)


Hidde & Tara
Macarons & Cheesecakes

Ik mocht mijn tanden zetten in de lekkerste nougat ever! Nougat Café Noir (met gebrande koffie, ongebrande koffie en gefermenteerde koffiebes) en nougat met pistache en kardemom. En on top of it all mocht ik de handen uit de mouwen steken en meedraaien. Truffels rollen, samen met mijn collega’s voor één dag Tara & Melanie. Zij werken bij Hidde en staan dag in - dag uit tussen de chocolade en suiker (zonder uit te dijen!). Mooi werk. Het loshalen van de Calissons, het roeren in de ganaches, het bedekken van de truffels. Ik vond elk aspect van deze dag leuk! Mooi ook om te zien hoe hoog het werktempo ligt, hoe iedereen precies weet wat er gedaan moet worden en hoe Hidde, met een telefoon aan zijn oor, blijft doorgaan met het vullen van dozen vol delicate macarons en dan ook nog ondertussen de oven in de gaten houdt. Blij dat ik deze dag door de keuken heen mocht gaan met mijn camera (die aan het eind van de dag - besmeurd met een laagje chocolade en nougat - net zo sticky was als een delicatesse).

Melanie & nougat

Chocolade voor de truffels




Deze week geen recept hier, want aan de patisserie van Hidde kan ik niet tippen. Ik geef je hier het adres van zijn webshop, zodat je zelf ook kan ervaren hoe waanzinnig zijn nougats zijn!
www.thegrownupcandyshop.nl

Naast mijn bezoek aan Dreams of Magnolia deed ik deze week ook nog een poging Cronut-bakken. Benieuwd naar het resultaat? Klik dan hier om mijn blog van deze week op vrouwonline te lezen.