Regio 3: Bourgogne/Franche-Comté - deel 4: pruimentijd
Een recept dat voor mij onlosmakelijk verbonden is met deze regio is Clafoutis. Nu komt Clafoutis eigenlijk uit een lager gelegen regio (in de Limousin schijn je hele lekkere te kunnen eten), maar ik at dit gebak ooit aan een van de vervallen terrassen waar ik eerder over schreef. Het terras was onderdeel van een groot, oud, roze hotel. Bij de ingang van het terras hing een grote menukaart in een etalage, die zo vervaagd was door de zon dat we niet anders konden dan vragen of er überhaupt nog iets te eten was. De ober haalde de kok, die handenwrijvend zijn zelfgemaakte Clafoutis aanprees. Na onze bestelling verdween hij het hotel in en liet ons verschrikkelijk lang wachten. Net toen ik er van overtuigd was dat het witte jasje, wat ik voor kokstenue had aangezien, eigenlijk het uniform van het plaatselijke gekkenhuis moest zijn geweest, kwam hij met een glimlach van oor tot oor naar buiten. Op zijn dienblad lagen de grootste taartpunten die ik ooit op een bord heb gezien en om te laten zien hoe fijn hij het vond dat er gasten waren kregen we er een zelfgebrouwen-kersenlikeurtje bij: apéritif maison! De Clafoutis was geweldig. De kersen waren zoet, het deeg was heerlijk en er zat een gekarameliseerd suikerlaagje op de bovenkant die echt onweerstaanbaar was.
Toen wij een jaar later terug kwamen voor een nieuwe dosis Clafoutis bleek dat het restaurant en het hotel het niet hadden gered. Misschien waren de punten te groot? Misschien verdampte de winst door de gratis glaasjes alcohol? Na jarenlang het bord ‘a vendre’ te hebben zien hangen boven de ingang van het hotel, maakte mijn hart dit jaar een sprongetje toen er weer terrasstoeltjes buiten stonden en er een nieuwe ober stond te wachten op gasten. Zou dezelfde kok.... Helaas: de tent was overgenomen en verbouwd tot een soort Tiroler-hut/sauna. De gehele binnenkant van de eetzaal is betimmerd met onbehandeld vurenhout. De nieuwe eigenaar denkt zijn slag te kunnen slaan met lopende buffetten met een soort ‘tout vous pouvez manger’-mentaliteit. Ik had er misschien enthousiast over kunnen worden als hij de Clafoutis van vroeger in het buffet zou hebben opgenomen, want daar had ik me wel ‘lens’ aan willen eten.
Uit de regio Bourgogne/Franche-Comté: gebak(ken) met liefde
Recept: Clafoutis (eigenlijk een ‘Flaugnarde’, omdat ik in dit recept geen kersen heb gebruikt, maar pruimen)
 |
| Pruimen voor in de taart. |
 |
| Net uit de oven! |
 |
| Puntje Flaugnarde (of Clafoutis). |
Ingrediënten:
200 ml room
1 vanillestokje
100 ml melk
3 eieren
50 g fijne suiker
85 g bloem
1 el Eau de Vie
450 g pruimen (zonder pit)
poedersuiker
1. verwarm de oven voor op 180º C ( 160 º hetelucht). Verwarm de room samen met het merg uit het vanillestokje en breng het tot net aan de kook. Haal de pan van het vuur en voeg de melk toe. Laat het geheel wat afkoelen.
2. Klop in een kom de eieren, de suiker en de bloem tot een zachtgele massa. Roer dit door de afgekoelde room. Voeg de Eau de Vie (of Kirsch) toe en giet het mengsel in een vaste bakvorm (van ongeveer 23 cm, maar geen springvorm, want het vloeibare mengsel zal door de vorm heen lopen!). Leg de gehalveerde pruimen of de ontpitte kersen in de bakvorm, verdeel ze over de vorm.
3. Bak de Clafoutis in 30-40 minuten in de oven, of tot het gebak goudbruin is. Bestrooi met poedersuiker en serveer met een heerlijke dot chantilly!
