maandag 10 oktober 2011

Onder de walnotenboom

Tegenwoordig is het 'hip & happening' om je producten niet van ver, maar juist van zo dichtbij mogelijk te halen. Alles wat lokaal en bij de boer om de hoek vandaan komt is helemaal goed. Nu heb ik gelukkig de moestuin die binnen de gemeentegrens ligt en toch echt wel doorgaat voor ‘super-lokaal’, dus praktisch 'home-grown'. Maar voor veel ingrediënten maak ik gewoon gebruik van de supermarkt (oftewel, mijn taartjes bestaan negen van de tien keer uit ingevlogen vanillestokjes en verscheepte cacaobonen).
Als het even kan gebruik ik producten van het seizoen en het liefst ook nog van dichtbij. Nu de herfst  echt is losgebarsten en het al tegen het einde van de middag donkerder begint te worden, vraagt mijn keuken om stoofpotjes met bier, dampende schotels uit de oven en bijpassende zware taarten.

Als wij vroeger in het najaar naar Frankrijk gingen en daar bij de oude hospita van mijn vader op het terras onder de walnotenboom kopjes thee en glazen sirop de menthe dronken, vielen de walnoten recht voor je voeten op de grond. Deze walnoten waren groot en klein door elkaar en nog besmeurd met de aarde waarop ze terecht waren gekomen. Aan sommige exemplaren zaten nog de donkere, tabak-achtige pluimen, die ik vaak aanzag voor spinnen. Niet zoals ik gewend was uit de supermarkt.
Een aantal jaren geleden, op een andere plek in de Dordogne, bleek dat van die verse walnoten ook heerlijke walnotenlikeur gemaakt kon worden. De opa en oma van een vriend hadden vanwege de superhoeveelheid walnoten die van de boom afkwam, flessen vol likeur. Na een week bivakkeren in hun huis en liters wijn uit de kelder, werd op een koude avond in het vroege voorjaar de fles met donkerbruine substantie boven tafel getoverd. De fles zonder etiket werd gewichtig op tafel gezet. Zwaar spul voor jonge twintigers. De zelfgestookte, donkere drank was heerlijk zoet en had een hoog alcoholpercentage. Très illégale maar daar ligt geen Fransman wakker van.

Tot nu toe at ik dus alleen echte verse walnoten in Frankrijk, maar daar kwam verandering in toen mijn man thuiskwam met een zak vol walnoten uit de tuin van een collega. De hoeveelheid leende zich direct voor fantasieën over ambitieuze projecten. Hoe moeilijk zou het zijn om die likeur zelf te stoken? Chocoladetaart met walnoten, cake met walnotenbodem, Brownies. Ideeën te over, maar omdat deze verse walnoten zo lekker zijn en alle familieleden er een zwak voor blijken te hebben (zelfs mijn dame van drie kraakt geregeld zelf een nootje) slonk de berg al snel. Dit weekend nog net chocoladetaartjes met walnoot en notenlikeur (uit de winkel en met etiket) gemaakt. Prima afsluiter van een heerlijk diner met vrienden, hartige Tarte Tatins & een herfstige Coq au vin!

Excuus van de week: een berg verse walnoten uit Tull en 't Waal
Recept: chocoladetaartjes met walnoot en likeur


Ingrediënten:
1 hoeveelheid briseerdeeg
100 gr donkere chocolade van minimaal 72% cacao
twee eetlepels poedersuiker
twee eetlepels likeur (whisky of notenlikeur)
een handvol verse walnoten
35 gr roomboter
1 dl slagroom

bakvormpjes
bakpapier
bakbonen of rijst voor het 'blind bakken'

1. Verwarm de oven voor op 180º graden (160º hetelucht).
2. Bekleed de bakvormpjes met het deeg. Maak een prop van het bakpapier en leg het bakpapier bovenop het deeg. Vul het papier met de bakbonen, zodat de taartjes blind kunnen worden gebakken in de oven. Zodra het deeg goudbruin is zijn de vormpjes klaar. Laat ze afkoelen.
3. Smelt de chocolade met de slagroom, boter en de likeur. Voeg de poedersuiker toe. Laat het mengsel iets afkoelen en giet dan in de deegvormpjes. Laat afkoelen in de koelkast en plaats er, nog voordat ze echt uitgehard zijn een walnoot bovenop ter decoratie.


Walnoten uit Tull en 't Waal: bijna lokaal!


Een hele berg die snel kleiner wordt.
Chocoladetaartjes met walnoot.





De voorbereiding voor de hartige Tarte Tatins van Merel!
Hartige Tarte Tatins: klaar voor de oven.



Hartige Tarte Tatins ready to eat!