Soms blog je, soms kook je, soms zing je, soms droom je.
Ik zing onder de naam Salon Perdu en maakte mijn EP 'On the Line' en met net zoveel enthousiasme als ik verhalen vertel. Mijn zingen begon toen ik een jaar of zestien was. Ik had mijn hele jeugd a-ritmisch en vals zitten meezingen met alles wat ik leuk vond. Ik hoorde zelf iets anders in mijn hoofd, maar kon het niet zo goed vertalen:) Ik wilde een harp toen ik vijftien was, maar kreeg een gitaar (mijn ouders hadden geen vertrouwen in mijn muzikale ambitie met die harp). Ik kreeg les van Jules, die mij na drie lessen vertelde dat hij helaas slecht nieuws had: hij kon niet langer les geven omdat hij reuma bleek te hebben. Hij gaf me twee opties: of we zouden stoppen met de lessen, of ik zou zijn laatste leerling zijn en alles wat ik normaal zou leren in een jaar, zou ik in drie maanden leren (maar dan zou ik alles op alles moeten zetten). Ik ging direct voor de laatste optie en speelde drie maanden de blaren op mijn vingers. Toen ik na die maanden zelf aan de slag moest leek het me leuk om er iets bij te kunnen zingen, want spelen in m'n eentje zonder Jules was een stuk minder leuk. Ik zocht uit hoe ik het nummer Mr. Jones van Counting Crows kon spelen en begon het nummer te zingen. Eerst heel zacht, langzaam aan steeds harder. Op een avond gewoon voluit. Toen ik klaar was stonden mijn ouders in de deuropening, totaal verbaasd over mijn stem! Ik had twee man publiek en was zo enthousiast dat het eindelijk klonk zoals ik het in mijn hoofd had. Ik schreef me direct in voor het Open Podium op mijn middelbare school. Op het podium voelde ik me vreemd genoeg meteen thuis en de tekst van Mr. Jones was zo toepasselijk:
Na dat avontuur volgde De Grote Prijs van Nederland (optreden in de Gigant en in Paradiso!) en radio optredens (onder andere bij BNN's Boyds Bar). Als singer-songwriter was ik blij mijn eigen nummers te kunnen spelen en laten horen. Maar ergens in die jaren verloor ik het enthousiasme om te zingen. En de noodzaak om dat deel van mijzelf te delen verdween. Na (letterlijk) jaren van radiostilte pakte ik afgelopen jaar het zingen weer op. En daar ben ik heel blij om! Het hele proces van het schrijven van nieuwe nummers tot het releasen op Spotify vond ik een groot avontuur! De manier waarop de nummers ontstaan vond ik mooi om mee te maken. Sommige nummers hebben er jaren over gedaan (bijvoorbeeld Waitress waar ik meer dan 20 jaar geleden de eerste zinnen van opschreef). Andere nummers rolden zo uit mijn pen/gitaar (Jacks & Reds schreef ik in een middag). Eigenlijk zijn de nummers net als verhalen.Hierbij een link naar mijn nummers op Spotify. En hieronder kun je mijn nummers beluisteren via YouTube:
