Tarte taart An: Madeleines op de Route Nationale

Als kind was de vakantie niet compleet als ik me niet een dag misselijk had gegeten aan Madeleines. De kleine Franse cakejes in de vorm van een schelp maakten mij blij. In de immens grote supermarkt zochten mijn zusje en ik het pad van de kant en klare crêpes (die wij vrijwillig koud en zonder ‘beleg’ opaten) en grote familiepakken Madeleines. Mijn ouders behoren tot een generatie die zich weet te beheersen als het om eten gaat. Een of twee koekjes en that’s it. Met gemak gaat de deksel weer op de trommel. Ik wijd mijn gedrag dan ook geheel aan een generatiekloof. Die koekjes halen bij mij vaak niet eens de trommel! En zo ging het dus ook met onze berg Madeleines. Misschien kwam het door de afmeting van de enorme zak en de onuitputtelijke inhoud ervan? Misschien was het ‘t vooruitzicht van het meeslepen van die onhandige, geopende zak tijdens onze trektocht door Frankrijk? Misschien waren mijn ouders bang dat de Madeleine-geur ongenode gasten naar onze tent zou lokken (lees: muizen, die zak was te groot om ergens in op te bergen). Waardoor het kwam weet ik niet precies, maar in mijn herinnering mochten wij ons aan Madeleines, als uitzondering op de regel, wel ‘lens’ eten. Als wij na dagen weer eens trek kregen in de overgebleven Madeleines was de zak meestal op mysterieuze wijze verdwenen. Ergens tussen Le Mans en Saumur uit de dakkoffer gerold. Wij hebben zo een spoor van onze jarenlange liefde voor deze Franse ‘delicatesse-uit-supermarkt’ op de ‘Route Nationale’ achter gelaten.

Ik was mijn ‘prefab-vol-conserveringsmiddelen-en-andere-ondefinieerbare-stofjes-Madeleines’ al weer een aantal jaren vergeten tot ik een paar jaar geleden Madeleines in de etalage van een goede Franse bakker zag liggen. Ik had er nooit zo bij stilgestaan dat mijn fabrieksvariant natuurlijk gebaseerd was op een eeuwenoud recept en dat het de moeite waard zou zijn om eens een home-made-variant bij een bakker te kopen. Niet verpakt in familiepak, maar wel honderd keer zo lekker! Zelf maken blijkt niet al te ingewikkeld, je moet er alleen een Frans Madeleine koekblik voor op de kop tikken. Nadeel aan de Madeleines uit eigen oven: er zitten geen conserveringsmiddelen in en ze blijven niet lang vers. Zo eet je er al snel weer - net als vroeger - veel te veel van...

Excuus van de week: Madeleine-koekblik al te lang niet gebruikt
Recept: Madeleines

Ingrediënten voor ongeveer 24 stuks:
3 eieren
100 g suiker
150 g bloem
100 g boter, gesmolten
geraspte schil van een citroen en een sinaasappel
poedersuiker

Een Madeleine bakblik (of twee als je niet in etappes wil werken)

1. Verwarm de oven voor op 200º graden (180 hetelucht). Smelt de boter in een pannetje en kwast het bakblik in met wat gesmolte boter. Bestrooi het blik met wat bloem en tik het teveel aan bloem er van af.
2. Klop de eieren en de suiker tot een dik en bleek mengsel. Blijf kloppen tot er een spoor van het kloppen achterblijft. Klop er voorzichtig de bloem, boter, en geraspte citroen- en sinaasappelschil door. Schep het deeg in de vormpjes (niet te vol, want ze zullen nog rijzen). Laat twaalf minuten bakken, of totdat ze lichtbruin zijn. Haal ze uit de vorm en laat ze afkoelen of een taartrooster. Bestrooi met wat poedersuiker.

Eet zelf gestaag door, of neem de Madeleines mee naar een leuk familie-uitje!