Banoffee Pie

Vriendin Michelle is net terug van een Engels tripje en dient een verzoek in. Of er deze week een Banoffee Pie op het menu mag staan. Zo’n taart waarvoor je de oversteek naar Engeland desnoods zwemmend zou doen. Misschien geen slecht idee in het kader van een goede work-out per taart. Ingrediënten bestaan vooral uit veel karamel en slagroom. Of ik er dus een draai aan kan geven.
Eerst maar eens op internet opgezocht wat mij te wachten staat en of er nog smeuïge historische feiten over deze taart te vinden zijn. De eerste keer dat de combinatie van banaan en toffee samen werd gebracht in de vorm van een heerlijke taart, was in 1972 in het restaurant The Hungry Monk (dicht bij Eastbourne en Brighton in het zuiden van Engeland). Het recept werd opgetekend door Ian Dowding en Nigel Mackenzie en werd vaak gemaakt door chef Lucy Baldwin. Tegenwoordig staat de Banoffee Pie daar nog steeds op de menukaart. Gelukkig is op de site van The Hungry Monk ook het originele recept te vinden.

De moeilijkheidsgraad van deze taart ligt hem vooral in het niet laten exploderen van het blikje gecondenseerde melk. De inhoud van dit blikje moet gedurende twee uur in een pan met kokend water veranderen in karamel. Sommige recepten vermelden vier uur kooktijd, maar twee uur levert echt een mooi resultaat op. Om eerlijk te zijn namen mijn zenuwen over de waarschuwingen over droogkokende pannen en ontploffende blikjes (met inhoud tot op het plafond) na twee uur gewoon de overhand en heb ik het blikje er met een hele lange tang uit laten halen door manlief...

Op internet staan tal van filmpjes en recepten voor de Banoffee Pie. Zo vond ik ook een variant van Jamie Oliver, waarbij de nervwrecking droogkookmethode wordt omzeild door gewoon karamel te maken van suiker in de pan en daarna gepureerde bananen toe te voegen. Een variant die in 30 minuten klaar is. Mijn taart nam wat meer tijd in beslag om te maken. Samen met Michelle, mannen, kinderen en een hele sloot Engelse thee hebben we de taart dan wel weer binnen 30 minuten op gekregen!

Excuus van de week: request-taart
Recept: Banoffee Pie

Ingrediënten:
1 blikje gecondenseerde melk
150 g digestive biscuits
75 g gesmolten roomboter
3 bananen
350 ml slagroom
theelepel gemalen koffie
eetlepel suiker
1 reep donkere chocolade

1. Beboter een bakvorm (24 cm).
2. Verkruimel de biscuits in de keukenmachine tot een fijne structuur.
3. Voeg de gesmolten boter toe en stort het mengsel in de springvorm. Druk aan met de achterkant van een lepel en plaats in de koelkast.
4. Vul een grote pan met water, plaats het blik gecondenseerde melk erin en breng aan de kook. Laat dit minimaal twee uur koken. Check regelmatig of er nog genoeg water in de pan zit. Het blikje moet onder het wateroppervlakte blijven anders kan het ontploffen.
5. Verwijder het blik uit de pan en laat helemaal afkoelen.
6. Giet dit karamelmengsel op de bodem van biscuits.
7. Snijd 3 bananen in schuine plakjes en plaats deze op de karamel.
8. Klop de slagroom lobbig met een eetlepel suiker en de koffie. Dit mengsel gaat bovenop de bananen.
9. Schaaf met een scherp mes chocolade krullen van een stuk chocola (mes in een hoek van 45 graden op de chocola plaatsen en naar je toe schaven). Decoreer de taart en laat nog even opstijven in de koelkast. Geen oven aan te pas gekomen, het is vooral het samenbrengen van ingrediënten. Maar de combinatie van smaken is geweldig!

De request taart: Banoffee Pie

Banoffee Pie - in Engelse stijl, samen met veel thee.

'Puntje-Pie'

Aardbeien

Voor mijn gevoel is het pas zomer als de kersentuin in de buurt open gaat. Compleet met witte plastic stoeltjes en tafeltjes, bruine papieren zakken vol kersen en een met de hand geschilderd bord waarop in rode letters ‘kersen’ staat (waarbij de 's' verkeerd om staat, waar ik me elk jaar weer over verwonder). Sinds vorig jaar is de houten keet van waaruit ze de verkoop organiseerden, vervangen door een professioneel huisje met puntdak en verkopen ze ook aardbeien. Toen ik er deze week langs reed en de Nederlandse vlag zag wapperen, wist ik dat de zomer voor de deur staat. En terwijl de kersen nog aan de bomen hangen zijn de Hollandse aardbeien al wel eetbaar.

Het bezoek aan de kersentuin stel ik nog even uit, maar op die Hollandse aardbeien heb ik wel mijn zinnen gezet. Deze kan ik gelukkig volop verkrijgen op onze plaatselijke moestuin. Uit deze tuin komen al een paar jaar ladingen rabarber, vele aardbeien en een 'over-your-head-hoeveelheid' courgettes. Deze moestuin, ooit gestart vanuit een idee van volledige inzet door tutti familie (mijzelf incluis), wordt in de praktijk vooral gerund door mijn schoonvader, voor wie alle credits. Wij oogsten graag mee. Nu mijn kinderen hun eigen stukje grond hebben gekregen in de tuin en daar al welgeteld één bonenplantje en een aantal Dalia’s op hebben gepland, proberen we wekelijks te gaan kijken naar de vorderingen van hun planten. Ik ben benieuwd hoe lang deze plantjes zullen overleven met deze twee overijverige 3- & 4 jarige beheerders. Gewapend met schepjes en schoffels (“Nee, niet het bonenplantje weg schoffelen, dan doet hij het niet meer.”) bestieren we eens per week de ‘Hoes-tuin’. De aardbeien staan gelukkig afgeschermd onder een netje.

Na aardbeien met slagroom en aardbeien met witbrood (met suiker en kaneel) staat er vanaf nu ook een nieuwe favoriet op mijn lijstje: taart met amandelroom en aardbeien. Amandelroom (frangipane) wordt vooral in Frankrijk gebruikt als vulling voor diverse taartjes. Het wordt gemaakt van amandelpoeder en kan worden gecombineerd met veel verschillende soorten fruit: zo kom je met gemak aan die twee stuks fruit per dag...

Excuus van de week: zomerseizoen inluiden
Recept: aardbeientaart met frangipane (amandelroom)

Ingrediënten:
Voor de bodem (700 gram zoet briseerdeeg):
350 g bloem
klein snufje zout
150 g boter
100 g poedersuiker
2 eieren, geklutst

Voor de frangipane (400 gram):
125 g boter, zacht gemaakt
125 g poedersuiker
125 g gemalen amandelen
20 g bloem
2 grote eieren

Voor de bovenkant:
500 g Hollandse aardbeien 
1 zakje Taartina (Dr. Oetker)
2 eetlepels poedersuiker

1. Beboter een bakvorm (24 cm).
2. Voeg de boter toe aan de gezeefde bloem en wrijf hem met de vingers zacht. Voeg de suiker toe en meng goed. Voeg hierna de eieren toe en meng opnieuw. Kneed het deeg totdat het zacht is. Rol het deeg tot een bal, pak in in plastic folie en laat een uur rusten in de koelkast.
3. Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkblad en bedek de bakvorm. Snijd het teveel aan deeg weg en plaats de vorm tien minuten in de koelkast staan.
4. Maak ondertussen de frangipane. Klop de boter tot hij heel zacht is. Voeg de poedersuiker, de gemalen amandelen en de bloem toe en meng goed. Voeg de eieren er een voor een aan toe en blijf kloppen totdat ze volledig zijn opgenomen in het mengsel.
5. Giet het mengsel in de taartvorm.
6. Verwarm de oven voor op 180 graden (160 hete lucht).
7. Plaats de taart in het midden van de oven en bak in ongeveer 30 minuten (totdat de bovenkant van de frangipane licht verkleurt). Laat afkoelen.
8. Was de aardbeien, verwijder de kroontjes en snijd in schijfjes. Verdeel ze dakpansgewijs over de taart.
9. Meng de Taartina met twee eetlepels poedersuiker. Roer er 250 ml water door en breng het al roerend aan de kook. Laat het mengsel iets afkoelen en verdeel het over de aardbeien voor een glanzend resultaat.
 

Aardbeientaart uit de 'Hoes-tuin'

Piece of Cake

Op de een of andere manier lijkt het maken van een mooie taart vaak makkelijk als je er op televisie een programma over ziet. De BBC zend geregeld hele leuke programma’s uit waarin de ene na de andere waanzinnige creatie voorbij komt. Misschien ligt het aan de manier van filmen of misschien is het de manier waarop die Engelsen de ene na de andere one-liner gebruiken om hun gerechten op te leuken. Het kan ook zijn dat ik gewoon blij word van de omvang van degene die dit soort kookprogramma’s in Engeland vaak presenteert. Aan Nigella Lawson’s mooie rondingen kun je goed zien dat ze ook echt houdt van haar gerechten. Die twee dikke Engelse dames die vroeger samen een kookprogramma presenteerden met hun; “Just put a little bit of butter in the pan”- wat altijd neerkwam op minimaal een heel pakje roomboter. De Ierse Rachel Allen doet hetzelfde met suiker. De ladingen suiker die zij gebruikt zijn soms zelfs mij teveel van het goede.

Maar sinds ik voor het eerst het programma Baking Made Easy van Lorraine Pascale zag, ben ik in de war. Het voormalig topmodel is na haar fotomodelcarrière gaan doen wat ze leuk vindt: een kookopleiding in Leith met de nadruk op International Culinary Arts in Pastry. Na het voltooien van de studie heeft ze gewerkt in verschillende restaurants en is vervolgens zelf een taartenwinkel begonnen. So far so good zou je denken. Maar hoe blijft een voormalig topmodel te midden van de grote verleidingen van suiker en deeg zo dun?!
De insteek van haar programma is leuk: haar motto is ‘bakken is makkelijk’. Alles wat uit de oven komt kun je zelf in elkaar flansen. En zo komt het dus dat het maken van een ‘I-can’t-believe-I-made-this-cake’ er heel gemakkelijk uitziet. Al ben ik er na deze weekuitdaging niet zeker van. Schijn bedriegt.

De taart van deze week moest minimaal bestaan uit een aantal componenten roze, paars en een grote 3. Dit om thuis te vieren dat we een driejarige hebben rondrennen. Voor snel veel resultaat dacht ik aan grote hoeveelheden rolfondant (bij Cake Boss gooien ze dat immers ook met het grootste gemak overal overheen), eetbare kleurstof en eetbare bloemen. Na een veel te late start heb ik tot na middernacht staan zwoegen op een feest-taart. Hoera!

Excuus van de week: taart voor een jarig Jobje
Recept: birthday celebration cake

Ingrediënten:
Voor de cake:
2 pakken cakemix, en afhankelijk van de mix (zie pak):
6 eieren
400 roomboter
100 ml melk
twee citroenen

Voor de vulling:
4 eetlepels frambozenjam, gezeefd
250 g boter
1 zakje vanillepuddingpoeder (om te koken voor 500 ml melk)
400 ml melk

Voor de buitenkant:
250 g abrikozenjam
400 g rolfondant (marshmallow smaak)
decoratiemateriaal
kleurstof om de fondant te kleuren

1. Bak twee cakes volgens de beschrijving op het pak (voeg voor een extra fris element citroenrasp toe aan de mix.
2. Snijd de onderste cake recht af, zodat de bovenste cake er mooi op kan komen te staan.
3. Smeer de bovenkant van de onderste helft in met de gezeefde  frambozenjam.
4. Roer 100 ml melk door het puddingpoeder. Breng de rest van de melk (300 ml) aan de kook en roer de poeder er doorheen. Laat ongeveer 1 minuut zachtjes koken. Giet de pudding in een schotel en laat afkoelen.
5. Klop 250 g boter tot een zachte massa. Roer de pudding glad en roer hem door de boter. Giet het mengsel voorzichtig op de met frambozenjam ingesmeerde cake en smeer uit.
6. Leg de bovenste cake er voorzichtig bovenop.
7. Smeer de taart in met abrikozenjam, ook aan de zijkanten.
8. Strooi wat poedersuiker op het werkblad en rol de fondant voorzichtig uit tot een grote lap. Vouw de lap vervolgens om de taart heen. Snijd het teveel aan fondant langs de taartbodem weg.
9. Decoreer de taart naar eigen inzicht (of, zoals in mijn geval, naar gelang de hoeveelheid tijd die je nog over hebt totdat je ogen dichtvallen).
10. Laat de birthday celebration cake in de koelkast opstijven.

De droom van Ladurée

Deze week geen taart maar wel een evenredige hoeveelheid calorieën: macarons. De kleine smaakvolle delicatessen die gemaakt worden van gemalen amandelen, poedersuiker, suiker en eiwit. Het was Pierre Desfontaines, een neefje van Louis Ernest Ladurée, die halverwege de 20e eeuw kwam met het idee om twee meringues tegen elkaar te plaatsen en er een vulling tussen te doen. De macaron was een feit, het recept werd nooit meer veranderd. Bij de patisserie Ladurée (www.laduree.fr) in Parijs, worden de macarons met handschoentjes aan in doosjes gestopt en verkocht voor goudgeld.

Ik ben ooit met een macaron-starter-kit begonnen, zo’n pakje waarmee het altijd wel lukt. Maar nu wil ik toch echt een keer de real deal: een macaron vanaf het nulpunt opbouwen. Met het in Frankrijk op de kop getikte kookboek MaraboutChefs in de ene hand (en een Frans woordenboek in de andere) een eerste poging gewaagd. De vragen ‘hoe moeilijk kan het zijn’ en ‘waarom zijn die dingen zo duur’ kan ik vanaf vandaag beantwoorden. Het is een ingewikkeld proces, waarbij er diverse macarons zijn gesneuveld in het heetst van de strijd (in de oven) of net er na (bij het loshalen van de macarons van het bakpapier). Toch hield ik nog een indrukwekkende hoeveelheid macarons over. Die had ik natuurlijk kunnen verwerken in een groter geheel. Een paar weken geleden was er op de Engelse televisie een weddingcake-contest met daarin een taart van macarons. Maar het volbrengen van de missie van de deze week was al ingewikkeld genoeg. Mijn frambozenmacarons moesten nog worden gevuld met een vulling van gecondenseerde melk, witte chocolade en frambozenjam.

In het kader van ‘de calorieën moeten worden gedeeld met derden, want anders overzie ik de gevolgen van dit experimentele jaar niet’, kregen deze macarons een toepasselijke Moederdagkleur: dubbel roze. Leuk om uit te delen, en vooruit... ook om zelf op te eten.

Excuus van de week: MaraboutChef kookboek uitproberen
Recept: frambozenmacarons met een vulling van roze chocolade

Ingrediënten:
3 eiwitten
55 g fijne kristalsuiker
eetbare roze kleurstof
240 g poedersuiker
120 g amandelpoeder
1 eetlepel coulis (zeef 6 frambozen door een fijne zeef)
1 extra eetlepel poedersuiker
60 ml gecondenseerde melk
150 g witte chocolade in stukken
1 eetlepel warme, gezeefde frambozenjam

1. Bekleed twee ovenplaten met bakpapier
2. Klop de eiwitten met een electrische mixer tot het eiwit in pieken omhoog blijft staan. Voeg de kristalsuiker toe en enkele druppels kleurstof en blijf kloppen tot de suiker is opgenomen door de eiwitten.
Vouw voorzichtig de gezeefde poedersuiker, het amandelpoeder en de frambozencoulis door de eiwitten. Meng niet te veel, dan verliest de macaron structuur en zullen de meesten barsten in de oven.
3. Stop het mengsel in een spuitzak en vorm rondjes van ongeveer 4 cm op de bakplaat. Bepoeder de macaronschijfjes met de extra poedersuiker en laat 30 minuten rusten.
4. Verwarm de oven voor op 150 graden (135 graden voor een heteluchtoven).
5. Plaats de ovenplaten in de oven en bak de macarons in circa 20 minuten. Zet de oven uit en laat de macarons afkoelen op de platen in de oven, met de ovendeur op een kier (als je de macarons direct uit de oven haalt 'schrikken' ze van het temperatuurverschil en breken ze sneller).
6. Verwarm de gecondenseerde melk en voeg de chocolade en de jam toe en eventueel nog enkele druppels kleurstof. Laat afkoelen.
7. Smeer de vulling op de ene helft en plaats de andere helft ertegenaan en als er niets breekt is daar de macaron!

Wonderbakker

Een week in La Douce France, zonder oven. Geen probleem want weelderige boulangerieën en pâtisserieën in de buurt. Hoe doen die Fransen dat toch? Om vier uur ‘s nachts opstaan om de meest bijzondere creaties in elkaar te zetten. En zullen ze alles wat ze zelf maken ook proeven en eten? Als ik de kans zou krijgen zou ik zo een jaar intern willen bij zo’n echte Franse bakker. Met (het laten) vallen en opstaan goed leren hoe ze die perfecte gebakjes maken. Van Figues (gebak met een lichtgroene laag marsepein) en eclairs (heerlijke soezen, gevuld met chocolade- of koffieroom), tot Millefeuille en complete taarten. In de buurt van onze plek in Frankrijk ligt een klein dorp, waar zo’n wonderbakker werkt. Ondanks het feit dat het zo’n 250 kilometer van Parijs af ligt, trekken de Parijzenaars er speciaal op uit om in de weekenden aan te sluiten in de rij bij deze bakker. De meesten komen voor de wafels die speciaal in het weekend worden gebakken in een provisorisch ogende outside-wafelijzer-stand. Ik geeft echter de voorkeur aan het ‘gewone’ gebak. Naast heerlijk brood bestel ik er altijd wel een aantal ‘chocolatines’ (uit de kluiten gewassen croissants met room en chocolade) en ‘croissants aux amandes’. Ondertussen vergaap ik me aan de uitgestalde taarten. Kleurige exemplaren met verse vruchten, witte chocoladetaarten met sinaasappel en ladingen meringues en macarons.

Deze keer had ik een mooi excuus om zo’n echte taart aan te schaffen. Voor de verjaardag van mijn driejarige chocolade-addict kocht ik een donkere chocoladetaart met een vulling van chocolademousse, chocolade bolletjes (crisps), een zachte mintlaag en een rand van cake die gedrenkt was in knalgroene ‘sirop des Sapins’ (zoete siroop van scheuten van dennen) met verse frambozen en aalbessen. Uiterst merkwaardige kindertaart, maar succesvol. Volgende week vieren we haar verjaardag in Nederland. Vast en zeker weer van top tot (kinder)teen onder de chocola.

Excuus van de week: taart voor een jarige chocolade addict
Recept: chocoladetaart... een interpretatie

Ingrediënten:
225 g pure chocola van goede kwaliteit
200 g melkchocolade
70 g boter, in blokjes gesneden
2 grote eieren
550 ml slagroom
150 g suiker
1 (blanke)cake
chocolade crisps
1/2 lepel munt extract
groene kleurstof


1. Vet een (spring)vorm van 24 cm in met boter en bekleed de vorm met dunne plakjes cake (kleur optioneel groen met sirop des Sapins, mocht dat toevallig nog ergens in een keukenkastje staan).
2. Klop 250 ml slagroom samen met 100 gram suiker lobbig (nog niet stijf).
3. Smelt de pure chocolade en de boter au bain marie. Laat iets afkoelen.
4. Klop in een andere kom de eieren los tot een luchtig mengsel en spatel er voorzichtig de gesmolten chocola en de lobbige slagroom erdoor.
5. Giet het mengsel dan op de taartbodem en zet minstens 3 uur afgedekt in de koelkast.
6. Bedek de taart met een laag chocolade crisps.
7. Klop 100 ml slagroom met 50 gram suiker lobbig en voeg het munt extract en een druppeltje groene kleurstof toe. Giet dit groene mengsel op de chocolademousse vulling en zet weer minstens 3 uur afgedekt in de koelkast.
8. Smelt de melkchocolade au bain marie en voeg 200 ml room toe.
9. Verwijder de springvorm en giet het melkchocolademengsel over de taart. Laat het wederom minstens drie uur in de koelkast opstijven alvorens te serveren. Decoreer met rode vruchten en stukken chocola (daar hadden we nog niet zoveel van gebruikt).